Dementie herkennen bij Turkse en Marokkaanse Nederlanders

December 7, 2014, 6:47 am

≫ Next: Homoacceptatie laag bij moslims en strenge protestanten

≪ Previous: Problemen en verwachtingen in een multiculturele wijk

In Nederland hebben 260.000 mensen dementie. Ruim 10 procent van deze mensen is van niet-Westerse afkomst. Helaas hebben Marokkaanse en Turkse ouderen en mantelzorgers vaak weinig kennis van dementie. Ook blijkt dat het gesprek over dementie moeilijk op gang komt. Daarom ontwikkelde gerontoloog Nienke van Wezel van <a target="_blank" href="http://www.alzheimer-nederland.nl/">Alzheimer Nederland</a> samen met Gözde Duran ‘SignaLeren’, een online test voor Turkse en Marokkaanse mensen met dementie en hun mantelzorgers. Wanneer zij zich zorgen maken over geheugen en gedrag, kunnen zij samen met een hulpverlener de filmpjes bekijken en de vragen invullen.Van Wezel: “Culturele herkenbaarheid staat voorop. Bovendien is het uniek dat Turkse en Marokkaanse mensen de website in zowel Nederland als het land van herkomst kunnen gebruiken. Dit bevordert de onderlinge open communicatie in families en gemeenschappen over geheugenklachten en dementie”.De filmpjes en vragen zijn vanaf 1 december te bekijken op www.alzheimer-nederland/signaleren. Vanaf die datum wordt SignaLeren onder de aandacht gebracht van diverse Nederlandse,Turkse en Marokkaanse (online) media.SignaLeren is onderdeel van ‘Vaardig in zelfzorg’, een project van Alzheimer-Nederland in samenwerking met het <a target="_blank" href="http://www.netwerknoom.nl/">Netwerk van Organisaties van Ouderen Migranten (NOOM)</a>, <a target="_blank" href="http://www.pharos.nl/nl/home">Pharos</a> en de <a target="_blank" href="http://www.hartenvaatgroep.nl/">Hart- en Vaatgroep</a>. Het project wordt gefinancierd door het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport (VWS).

↧

Homoacceptatie laag bij moslims en strenge protestanten

December 7, 2014, 6:47 am

≫ Next: Examens inburgering vanuit buitenland weer mogelijk

≪ Previous: Dementie herkennen bij Turkse en Marokkaanse Nederlanders

In het rapport wordt aandacht geschonken aan verschillende aspecten van homoacceptatie. Er is gekeken naar de waardering van homoseksualiteit in het algemeen, naar opvattingen over gelijke rechten van LHB’ers (lesbisch, homo- en biseksueel), bijvoorbeeld op het gebied van huwen en adoptie, en naar hoe er over homoseksualiteit in de openbaarheid en in de naaste omgeving wordt gedacht. Hieronder volgen de belangrijkste bevindingen van het onderzoek:<h3>Homoacceptatie relatief groot bij niet-gelovigen en rooms-katholieken</h3>De niet-gelovigen zijn sinds eind vorige eeuw de grootste groep in Nederland en zij staan overwegend positief ten aanzien van homoseksualiteit. Bijna drie kwart (73%) vindt het bijvoorbeeld (zeer) aanvaardbaar als kun kind samenwoont met een partner van hetzelfde geslacht en maar een klein deel (4%) vindt dat het homohuwelijk dient te worden afgeschaft. Van de rooms-katholieken in Nederland vindt één op de zeven (14%) dat het homohuwelijk dient te worden afgeschaft. Ongeveer drie op de vijf (57%) vindt het (zeer) aanvaardbaar als hun zoon of dochter samen zou wonen met een partner van hetzelfde geslacht.<h3>Minder acceptatie bij protestantse groepen</h3>De acceptatie is bij rooms-katholieken beduidend groter dan bij protestanten, vooral in vergelijking met hen die buiten de Protestantse Kerk in Nederland (PKN) staan. Van de PKN’ers geeft ongeveer een kwart aan dat homoseksualiteit verkeerd is. Ongeveer de helft vindt het aanvaardbaar als hun kind een partner zou hebben van hetzelfde geslacht (47%) of vindt dat LHB-stellen dezelfde adoptierechten moeten hebben als heteroseksuele stellen (49%).<h3>Vaker negatieve opvattingen bij kleinere protestantse groepen en moslims</h3>Een meerderheid van de gereformeerden buiten de PKN en gelovigen uit de evangelische stroming geeft aan homoseksualiteit verkeerd te vinden, een minderheid onderschrijft gelijke rechten op het gebied van huwelijk of adoptie en slechts een kwart aanvaardt de homoseksualiteit van een eigen kind. Een meerderheid van de moslims (53%) geeft expliciet aan homoseksualiteit af te keuren. Verder vindt drie kwart het een probleem als hun kind een vaste partner zou hebben van hetzelfde geslacht.<h3>Veel weerstand bij Turkse en Marokkaanse Nederlanders</h3>De helft van de Turkse en Marokkaanse Nederlanders geeft expliciet aan homoseksualiteit verkeerd te vinden, een kwart vindt het goed dat LHB’s met elkaar mogen trouwen, en drie kwart heeft er problemen mee als hun kind een partner zou hebben van hetzelfde geslacht. Bij autochtone Nederlanders vindt één op de tien homoseksualiteit (bijna) altijd verkeerd, vindt vier vijfde het goed dat LHB’ers met elkaar mogen trouwen en heeft een zesde er problemen mee als hun kind een partner van hetzelfde geslacht zou hebben. Van de Surinaamse en Antilliaanse Nederlanders geeft een grote meerderheid aan dat LHB’s hun leven moeten kunnen leiden zoals zij dat willen, en is drie vijfde voorstander van een huwelijk tussen LHB’s. Ongeveer een op de drie geeft aan moeite te hebben met een homoseksueel kind . <div class="kader-rechts">Willem Huijnk De acceptatie van homoseksualiteit door etnische en religieuze groepen in Nederland SCP, Den Haag,  2014 Prijs  €16,50  Aantal pagina's 109<a target="_blank" href="http://www.scp.nl/Formulieren/Bestelformulier?pid=37367">Bestelformulier</a></div>

↧

Examens inburgering vanuit buitenland weer mogelijk

December 10, 2014, 8:32 pm

≫ Next: The Dutch-Turkish Dream. Van afwasser tot restauranteigenaar.

≪ Previous: Homoacceptatie laag bij moslims en strenge protestanten

Vanaf maandag 1 december 2014 kan het basisexamen inburgering weer worden afgenomen. Na het aanmelden en betalen voor het examen ontvangt men een e-mail van DUO. In de e-mail staan gegevens waarmee een afspraak kan worden gemaakt bij de ambassade. Het examen wordt gemaakt op een laptop. Een examen op een laptop ziet er enigszins anders uit. Op de pagina met voorbeeldexamens van www.naarnederland.nl staan filmpjes met een uitleg over deze examens.In november ontstonden bij de voorbereidingen van de examenafname enige problemen met de verbinding met de server in Nederland. Daardoor was het op tijdelijk nog niet mogelijk om het examen op de ambassade te maken.Voor meer informatie over de wijzigingen in de examens en de manier waarop deze worden afgenomen: zie <a href="http://www.wereldjournalisten.nl/artikel/2014/05/23/basisexamen_inburgering_in_het_buitenland_verande/" target="_blank">Basisexamen inburgering in het buitenland verandert</a>.<h1> </h1>

↧

The Dutch-Turkish Dream. Van afwasser tot restauranteigenaar.

December 14, 2014, 10:56 am

≫ Next: Suriname in hogere versnelling naar gendergelijkheid

≪ Previous: Examens inburgering vanuit buitenland weer mogelijk

Naam: Ali TopalOnderneming: MeramGeboren in: AmsterdamWoont in: Amsterdam<h3> Retourtje Turkije</h3>In 1974 vertrekt Ali’s vader Hasan vanuit Turkije naar Nederland. Hij leert in korte tijd Nederlands en slaagt erin de allereerste maatschappelijk werker met een Turkse achtergrond van Nederland te worden. Hij ontmoet zijn vrouw Neriman en samen settelen ze in Amsterdam. Ze krijgen vier kinderen. Als Ali zes jaar is, besluiten zijn ouders te remigreren naar Turkije. Althans alleen Ali’s moeder en de kinderen. Hasan blijft in Nederland om te werken. “Mijn vader wilde graag dat wij iets van de Turkse cultuur meekregen. Dat we daar naar school zouden gaan.” Ali gaat met zijn moeder en broers en zus in Konya wonen. De stad waar zijn vader vandaan komt. “Het was wel wennen. Je komt in een hele andere cultuur terecht. Je beheerst de taal niet goed.” Maar ze passen zich snel aan. Zijn vader probeert zo vaak mogelijk naar Turkije te komen en zomers komt het gezin Topal naar Nederland. Na tien jaar kiezen Ali’s ouders toch definitief voor Amsterdam. “Mijn vader hield het niet vol om ons zo weinig te zien. Mijn zus had net haar middelbare school afgerond en ik de basisschool. Het was het juiste moment om terug te keren.” Opnieuw moest Ali zich aanpassen aan een nieuwe cultuur. “Je komt terecht in een land dat je je niet goed herinnert, de taal was ik helemaal vergeten.” <h3>Afwasser in nood</h3> Ali volgt een taalcursus en kan na een jaar al naar het Berlage Lyceum. En net als elke scholier wil ook Ali wat bijverdienen. Zijn vader introduceert hem bij Erdogan Yuce, de eigenaar van Meram, een Turks restaurant aan de Pretoriusstraat. “Ik solliciteerde bij hem en ik mocht parttime aan de slag als afwasser.” Erdogan ziet talent bij de jonge Ali en ontpopt zich tot zijn mentor. Als er twee werknemers ziek zijn op een hele drukke dag mag Ali zich bewijzen in de keuken. “Ik moest bijspringen als hulpkok en de salades voorbereiden. Ik had dat nog nooit gedaan, maar dat ging heel goed. Na afloop kwam Erdogan naar me toe en zei tegen me dat er een dag zou komen dat Meram zou uitbreiden en ik zelfstandig een vestiging zou draaien.” Op dat moment is het ondernemerszaadje geplant bij Ali. “Ik vertrouwde Erdogan. Ik geloofde in zijn droom om meer restaurants te openen.” <h3>Gat in de markt</h3> Ali is nog maar 17 jaar als hij op het idee komt om Meram Catering op te richten. Erdogan en hij merken een grote behoefte aan halal catering bij hun klanten. “Op dat moment was er nog geen Turkse cateraar aanwezig in Nederland. Er werd steeds vaker bij Meram gevraagd of we ook catering deden.” Ali gaat het cateringproject leiden. Bruiloften, evenementen, bijeenkomsten. Het betaalbare, lekkere eten van Meram is gelijk een succes. “Ik had al snel een team van 20 man onder me. We reisden het hele land door om catering te verzorgen voor allerlei feesten en partijen.” Al snel loopt Meram Catering zo goed dat de keukens van de Meramvestigingen (er zijn inmiddels twee bijgekomen in Zuidoost en Rotterdam) te klein zijn geworden.<h3>Sprookje in Nieuw-West</h3><h3><img width="175" hspace="4" height="263" align="right" alt="" src="http://media.wereldjournalisten.nl/media/uploads/2014/beyti kebap.png" /></h3>In 2010 krijgt Ali de tip dat er een restaurantlocatie te koop staat in Slotermeer tegenover winkelcentrum Plein 40-45. Samen met Erdogan koopt hij het pand. In eerste instantie vanwege de grote keuken voor de catering. Maar als Ali hoort dat het pand ernaast ook te koop staat, besluit hij zijn droom van een grootschalig restaurant te realiseren. “Ik zag potentie in die buurt. Daar woonde ons publiek. Gecombineerd met de drukte van plein 40-45. Ik haalde Erdogan over dit pand erbij te kopen.” De droom van een groot restaurant heeft Ali al langer. “Ik ging vaak naar Istanbul. Met vrienden en ook met Erdogan. Daar zagen we grote restaurants vol met jongeren. Gemixt met ouderen. Iedereen had een plek.”Meram West is gelijk een groot succes. De buurt weet het sierlijke restaurant met betaalbaar eten massaal te vinden en ook bezoekers uit Turkije komen speciaal naar Meram West als ze in Nederland zijn. Ali maakt daarnaast slim gebruik van social media. “Ik ben meteen met<a target="_blank" href="https://nl-nl.facebook.com/MeramWest"> facebook </a>aan de slag gegaan. Ik vroeg bezoekers of ze onze pagina wilden liken en wilden inchecken. Toen mensen dat van elkaar zagen, werd het een hype. Iedereen wilde hier gezien worden. We staan met  bijna 15.000 likes in de top tien van Nederland.”<h3>Meram Internationaal</h3>Sinds Ali in Meram West heeft geïnvesteerd is hij ook mede-eigenaar. Hij heeft grote plannen voor de toekomst. Er gaan nog twee locaties open in Nieuw- West. Eén in Bos en Lommer en één in Osdorp. Daarna moet het buitenland volgen.  “Amerika, het Midden<a name="_GoBack"></a>-Oosten, Europa. Ik denk dat ik weet hoe ik op die verschillende werelden kan inspelen, omdat ik zelf ook vaak verhuisd ben.” Voor zichzelf heeft Ali ook nog een droom. “Ooit hoop ik mijn studie commerciële economie af te maken.” Maar nu is eerst alle aandacht voor de nieuwe locaties. Meram Bos en Lommer opent dit jaar nog. Meram Osdorp opent in februari.Tip van Ali: Benader moeilijke momenten positief, klaag niet en houd vol! <div style="float: right; width: 250px; padding: 5px; background-color: rgb(244, 234, 222); margin-left: 10px;">Elke maand interviewt Zoë Papaikonomou een Wereldondernemer over zijn/haar sleutel tot succes</div>

↧

Suriname in hogere versnelling naar gendergelijkheid

January 17, 2015, 1:22 am

≫ Next: Laten we praten, niet schreeuwen

≪ Previous: The Dutch-Turkish Dream. Van afwasser tot restauranteigenaar.

Genderongelijkheid is een hot topic in Suriname. In de bus van hoofdstad Paramaribo naar het dichtbeboste binnenland ontstaat een hevige discussie. Wat begon als een geanimeerd gesprek eindigt in een chaotisch debat, waar iedereen - inclusief de buschauffeur - zijn zegje kwijt wil. Argumenten in het Saramaccaans worden kracht bijgezet met rake Nederlandse oneliners. Wie het hardst roept, krijgt duidelijk het meeste gehoor. Een kloeke vrouw vraagt zonder schroom wie ze denken dat bij haar thuis de lakens uitdeelt. Het antwoord lijkt overbodig. Enkele mannen klasseren haar betoog onmiddellijk als lullificatie en zijn het unaniem oneens: ‘de vrouw is geboren uit de zwevende rib van de man, ze moet gehoorzamen!’ Gelijke rechten en kansen voor vrouwen krijgen, in de aanloop naar de verkiezingen in mei 2015, verhoogde aandacht bij de half miljoen inwoners van Suriname. De wereldranglijst voor gendergelijkheid van WEF, die de republiek aan de noordoostkust van Zuid-Amerika pas op de 109de plaats van de 142 onderzochte landen zet, legt nog maar eens de vinger op de wonde. Het land bengelt ongelukkig op de laatste plaats van het Amerikaanse continent.<h3>‘Er wordt meer gedaan dan uit het rapport blijkt’</h3>Het <a href="http://reports.weforum.org/global-gender-gap-report-2014/" target="_blank">Global Gender Gap rapport </a>onderzoekt genderongelijkheid op het gebied van gezondheid, educatie, politieke participatie en economische betrokkenheid. Hoe komt het dat Suriname zo zwak scoort? In het Instituut voor Vrouwen, Gender en Ontwikkelingsstudies (IWGDS) van de Anton De Kom Universiteit zit Renuka Biharie duidelijk met de resultaten van het internationale onderzoek in haar maag. Vooral het gebrek aan politieke participatie, de ongelijke salariëring en de afwezigheid van vrouwelijk leiderschap trok de score drastisch naar beneden. ‘Op het gebied van van gezondheid en educatie is de genderkloof bijna volledig gedicht’, aldus Biharie. ‘Wist je dat 70% van de universitaire studenten vrouwen zijn?’ Biharie omschrijft Suriname als een late en trage bloeier richting gendergelijkheid. ‘De cijfers van het WEF-rapport zeggen ook niet alles. Belangrijker is dat we het probleem aanpakken.’ Vooral bij het bestrijden van huiselijk geweld, over heel het land een bijzonder groot probleem, nam Suriname belangrijke stappen richting preventie en hulpverlening. Alle politiediensten hebben nu een gespecialiseerde unit rond huiselijk geweld. Sociaal werkers en ngo’s als Stichting Stop Geweld Tegen Vrouwen zorgen dat slachtoffers veel makkelijker hulp zoeken of sneller aangifte doen.| <img width="251" hspace="5" height="167" align="left" src="http://media.wereldjournalisten.nl/media/uploads/2015/Henry Mac Donald.jpg" alt="Henry Mac-Donald" title="Henry Mac-Donald" />Henry Mac-Donald, Surinaams ambassadeur bij de Verenigde Naties (UNDP), was verbouwereerd na het doornemen van het WEF-rapport. ‘Het is een raadsel waarom we zo laag blijven scoren’, klinkt het. ‘Op internationaal vlak is Suriname nauw betrokken in het streven naar gelijke rechten en kansen voor vrouwen.’ Recent startte de Anton De kom Universiteit van Suriname een academische samenwerking rond genderonderzoek met de York Universiteit van Canada. Bovendien kunnen studenten er binnenkort specialiseren in gender studies. Daarnaast is Suriname een actieve speler in de HeForShe-campagne voor gendergelijkheid van de Verenigde Naties.<h3>Gebrek aan politieke participatie</h3>Biharie beaamt dat de ongelijkheid het sterkst zichtbaar is in de politiek. Slechts 12% van de parlementariërs zijn vrouwen, 94% van de ministerposten zijn ingevuld door mannen. In vergelijking met andere landen in de regio blijft Suriname een eenzame uitzondering. Ecuador en Peru tellen 29% vrouwen in beslissende politieke organen, Bolivia 23% en buurland Guyana 26%. Caribische landen als Trinidad en Tobago (18%) en Barbados (15%) scoren ook beduidend hoger. ‘Wij halen zelfs geen 6% vertegenwoordiging’, schudt Biharie het hoofd. In de aanloop van de algemene verkiezingen in mei 2015 is er verhoogde aandacht voor politieke participatie van vrouwen. De nationale promotie- en bewustmakingscampagne ‘Ook Zij’ wil vrouwelijk leiderschap stimuleren. Daarnaast richten verschillende politieke partijen denktanks, adviesraden en wetenschappelijke bureaus op met vrouwen. De huidige regering van president Desi Bouterse roept politieke partijen ook op om tegen de verkiezingen ten minste 30% vrouwen in de besluitvorming te betrekken. Het valt echter af te wachten of dit niet louter populisme is in de aanloop van de campagne. Biharie is alvast sceptisch: ‘hoeveel vrouwen zullen er tegen die tijd daadwerkelijk op de kieslijsten prijken?’<h3>Machocultuur</h3><img width="222" hspace="4" height="112" align="right" src="http://media.wereldjournalisten.nl/media/uploads/2015/Hans Breeveld.JPG" alt="" />Volgens Hans Breeveld, directeur van Democracy Unit aan de Universiteit van Suriname, ligt het politiek zeggenschap bij de mannen. ‘Af en toe prijkt eens een vrouw op de kieslijsten, maar zij is niets meer dan versiering voor het geheel’, klinkt de politicoloog scherp. Volgens Breeveld hebben adviesorganen en denktanks met vrouwen geen invloed op de door een machocultuur doordrenkte politiek. ‘Er is dringend behoefte aan politici die voor vrouwen de lans breken.’ In het bedrijfsleven zouden vrouwen makkelijker doorgroeien naar leidinggevende functies, al blijkt uit het WEF-rapport dat gelijke beloning nog altijd problematisch is en vrouwelijk leiderschap zeldzaam blijft. Het gemiddelde jaarlijks inkomen van mannen ligt meer dan dubbel zo hoog dan dat van vrouwen. <img width="226" hspace="5" height="170" align="left" src="http://media.wereldjournalisten.nl/media/uploads/2015/Photo by Irvin Ngariman-2.jpg" alt="" />Ook Biharie verklaart het gebrek aan politieke participatie door de sterke machocultuur, maar etniciteit en religie spelen eveneens een belangrijke rol. Met Afro-Surinamers, Hindoestanen, Javanen en talloze andere bevolkingsgroepen is Suriname een bijzonder divers land. Genderrelaties komen verschillend tot uiting naar gelang etniciteit en religie. ‘Bij de Hindoestaanse gemeenschap bleef het bijvoorbeeld generaties lang aanvaard dat vrouwen onderdanig zijn aan de man’, zegt Biharie, zelf van Hindoestaanse afkomst. De traditionele ondergeschikte zorgfunctie van de vrouw maakt soms moeilijk plaats voor emancipatie en leiderschap. Gendergelijkheid zou bij de verschillende etnische groepen beginnen doordringen, maar het verloopt allesbehalve synchroon en met trage stapjes.<h3>HeForShe</h3>In het kader van de HeForShe-campagne van de Verenigde Naties organiseert Suriname met IJsland de Barbershop-conferentie in New York. Op 14 en 15 januari beraden genderexperten, activisten en VN-ambassadeurs hoe mannen actief kunnen participeren in het proces naar gendergelijkwaardigheid. ‘Het thema wordt te vaak weggeschoven en gezien als een probleem van de vrouw’, zegt medeorganisator Henry Mac-Donald. ‘we moeten mannen mobiliseren en doelgericht betrekken in het genderdebat.<div style="float: right; width: 250px; padding: 5px; background-color: rgb(244, 234, 222); margin-left: 10px;"><span style="font-size:11.0pt;line-height:115%; font-family:"Calibri","sans-serif";mso-ascii-theme-font:minor-latin;mso-fareast-font-family: Calibri;mso-fareast-theme-font:minor-latin;mso-hansi-theme-font:minor-latin; mso-bidi-font-family:"Times New Roman";mso-bidi-theme-font:minor-bidi; mso-ansi-language:NL;mso-fareast-language:EN-US;mso-bidi-language:AR-SA">Lucas Destrijcker trok een aantal weken naar Suriname in het kader van het <a target="_blank" href="http://www.beyondyourworld.eu/">Beyond Your World project</a>, financieel mede mogelijk gemaakt door de Europese Commissie, het Nederlandse Ministerie van Buitenlandse Zaken, en het <span style="font-size:11.0pt; line-height:115%;font-family:"Calibri","sans-serif";mso-ascii-theme-font:minor-latin; mso-fareast-font-family:Calibri;mso-fareast-theme-font:minor-latin;mso-hansi-theme-font: minor-latin;mso-bidi-font-family:"Times New Roman";mso-bidi-theme-font:minor-bidi; mso-ansi-language:NL;mso-fareast-language:EN-US;mso-bidi-language:AR-SA"><a target="_blank" href="http://researchjournalist.wordpress.com/">Postgraduaat Internationale Researchjournalistiek</a> georganiseerd door het <a target="_blank" href="http://www.fondspascaldecroos.org/">Fonds Pascal Decroos</a> en <a target="_blank" href="http://www.thomasmore.be/">Thomas More</a></div><span style="font-size:11.0pt; line-height:115%;font-family:"Calibri","sans-serif";mso-ascii-theme-font:minor-latin; mso-fareast-font-family:Calibri;mso-fareast-theme-font:minor-latin;mso-hansi-theme-font: minor-latin;mso-bidi-font-family:"Times New Roman";mso-bidi-theme-font:minor-bidi; mso-ansi-language:NL;mso-fareast-language:EN-US;mso-bidi-language:AR-SA"><a target="_blank" href="http://www.thomasmore.be/"></a>De actieve rol van Suriname in de HeForShe-campagne en de nationale initiatieven rond vrouwelijk leiderschap en politieke participatie toont aan dat het genderbeleid hoog op de agenda staat. De verkiezingen van mei 2015 zullen aantonen of deze initiatieven inderdaad de gapende genderkloof dichten, en meer zijn dan louter populistische maatregelen om vrouwelijke stemmen te winnen. Hoeveel vrouwen zullen partijen uiteindelijk verkiesbaar stellen? En vooral: hoeveel vrouwen spelen na de verkiezingen effectief een belangrijke politieke rol?<hr />Titelfoto en foto Hindoestaanse bruiloft © Irvin NgarimanDit artikel verscheen eerder op de <a href="http://www.mo.be/" target="_blank">Belgische site MO-mondiaal Nieuws</a>

↧

Laten we praten, niet schreeuwen

January 17, 2015, 1:22 am

≫ Next: Een koele passie: IJsmakers

≪ Previous: Suriname in hogere versnelling naar gendergelijkheid

Het vrije woord. Persvrijheid. We stonden ervoor op de Dam. Ik ook. Met overgave. En ik zal er elke keer weer staan.Maar inmiddels zijn we al meer dan een week Charlie. Reguliere media vallen over elkaar heen om telkens weer een nieuw detail te kunnen melden, nog gruwelijkere beelden te laten zien of nog opzwepender te zijn. Pas dan eer je het vrije woord. Wat de Telegraaf betreft kan je in Amsterdam maar beter helemaal niet meer de straat opgaan. DWDD sluit zich daarbij aan. WE ZIJN DOELWIT. Capslock aan. Hashtag, like. Moeten we dan maar binnen gaan zitten? Bibberend bang voor elke baard? Wel lastig dat een baard dragen juist in de mode is #beardgang.En vergeet je trouwens niet uit te spreken tegen de aanslag. Je mag als moslim best oprecht geschokt en verdrietig zijn, maar dan moet je het wel Facebooken. ANDERS TELT HET NIET.Tijd om af te ronden. Ik begin ook te schreeuwen.De aanslag op de redactie van Charlie Hebdo is afschuwelijk. De wond is diep en ettert. De genezing zal tijd nodig hebben en liefdevolle aandacht van zoveel mogelijk mensen op zoveel mogelijk vlakken. Ieder op zijn eigen manier. Zelf probeer ik te blijven discussiëren met mijn studenten en leerlingen over het vrije woord en de verantwoordelijkheid die dat met zich meebrengt.Maar. (toch een oproep)Laten we samen zijn in onze afschuw en protest. En vooral. Laten we praten, niet schreeuwen.

↧

Een koele passie: IJsmakers

January 17, 2015, 1:22 am

≫ Next: 'Voor en na Charlie'; mediadebat op 19 januari

≪ Previous: Laten we praten, niet schreeuwen

<h3>Leven voor het ijs</h3>“Ik heb zevenenvijftig jaar geen zomer gehad”, zegt de vader na zijn pensionering vaak tegen Giovanni. “Meer dan een halve eeuw geen lange, zonnige zomer, geen lege zomer, geen zwoele zomer, geen koele zomer, geen zoete weemoedige zomer en geen zomer aan zee’. Op Giovanni’s vraag waarom hij dan niet iets anders is gaan doen en zijn eigen weg is ingeslagen antwoordt hij: “Die weg was al uitgestippeld voor mij. En toen het misschien kon, toen er eindelijk ruimte voor was, heb jij de benen genomen”. In die paar zinnen wordt weergegeven wat veel Italiaanse ijsbereiders hebben ervaren: de zomers die volledig in het teken stonden van ijs bereiden en verkopen, vaak zeven dagen per week met werkdagen van tien uur of meer, met de verwachting dat de volgende generatie bij zal springen en later de zaak zal overnemen. Een verwachting die niet altijd (en steeds minder) uitkomt. In IJsmakers schetst van der Kwast een gedetailleerd en goed gedocumenteerd beeld van een familie ijsbereiders uit Cadore, de streek in Noord Italië waar de meeste Italiaanse ijsmakers in Nederland vandaan komen en waarnaar ze ’s winters vaak terugkeerden<h3>Omgaan met verwachtingen</h3>IJsmakers is echter meer dan een exemplarisch verhaal over het leven van ijsbereiders en hun passie voor ijs (aangegeven door de zoektocht naar steeds nieuwe en bijzondere smaken, en door de discussies over de man die als eerste de ingeving kreeg consumptie-ijs te maken, de ‘Oerijsmaker uit Cadore’)<div style="float: right; width: 250px; padding: 5px; background-color: rgb(244, 234, 222); margin-left: 10px;">.Over de auteur Ernest van der Kwast (1981) werd geboren in Bombay, India. Hij debuteerde in 2005 met de roman Soms zijn dingen mooier als er mensen klappen. Onder de naam Sieger Sloot publiceerde hij de roman Stand-in (2007). Tevens was hij medeverantwoordelijk voor de verhalenbundel Man zoekt vrouw om hem gelukkig te maken, die onder de auteursnaam Yusef el Halal verscheen. Van zijn autobiografische roman Mama Tandoori (2010) werden meer dan 70 000 exemplaren verkocht. In 2012 verscheen de novelle Giovannas navel.</div>Van der Kwast beschrijft ook de beklemming die verwachtingen van familie oplevert bij de hoofdpersoon en de frustraties als hij niet aan die verwachtingen kan voldoen. In die zin is er een overeenkomst te vinden met Mamma Tandoori, de succesroman van van der Kwast uit 2010. In die roman tracht de hoofdpersoon zich, soms met schuldgevoelens, te ontworstelen aan zijn Indiase moeder met excentrieke opvattingen. Dat het breken met verwachtingen over het voorzetten van een familiebedrijf niet uniek is voor Italiaanse ijsbereiders laat van der Kwast zien door in een korte passage een gastrol te geven aan de schrijver Abdelkader Benali: “Op de West-Kruiskade, niet ver van de ijssalon, zit de Islamitische slager Benali. De oude Marokkaanse slager werkt er niet meer, zijn zoons hebben de zaak overgenomen, jongens die altijd in de slagerij van hun vader hebben gewerkt. Maar zijn oudste zoon is schrijver geworden. Hij heeft een aantal romans gepubliceerd waarvan één een bestseller was”…”De slager is bleek als het TL-licht dat boven zijn hoofd hangt, hij is kalend en heeft een postuur dat een enorme kracht verraadt, maar ook vertelt hoe zwaar zijn werk is. Zijn broer heeft een donker huid, draagt een hippe Italiaanse pet en is fit als een marathonloper. De een is uitgeput, gevloerd, de ander vol energie en plannen”. <h3>Passie voor poezie</h3>Het derde ingrediënt in IJsmakers is de (aantrekkings)kracht van poëzie die de hoofdpersoon noodzaakt, en in staat stelt te breken met de verwachtingen van zijn familie, zonder de familieverbanden volledig te verbreken. Na een contact met de directeur van het World Poetry Festival raakt Giovanni gegrepen door de literatuur. Nadat hij zelf directeur van het festival is geworden trekt hij de wereld over om poëziefestivals te bezoeken. Deze vrijheid zorgt er ook wel voor dat hij zich niet kan – en wellicht ook niet wil- binden. De roman is opgebouwd uit een aantal verhalen die los van elkaar lijken te staan wat betreft de tijd waarin ze spelen en de plek waarop ze zich afspelen, maar die wel degelijk met elkaar te maken hebben en steeds weer een andere kijk geven op de verhouding tussen Giovanni en zijn familie. De verhalen zijn vaak komisch. Het boek wordt echter geen klucht door de melancholische ondertoon en door de herkenbaarheid van de gebeurtenissen.<div style="float: right; width: 250px; padding: 5px; background-color: rgb(244, 234, 222); margin-left: 10px;">Italiaans ijs in NederlandDe geschiedenis van Italiaanse ijsbereiders in Nederland is uitgebreid beschreven door Frank Bovenkerk in zijn boeken Italiaans ijs (Boom, 1983) en IJscomannen en schoorsteenvegers (Meulenhof 2013). Er zijn meerdere documentaires gemaakt over Italiaanse ijsbereiders in Nederland, o.a. <a href="http://www.google.nl/url?sa=t&rct=j&q=&esrc=s&source=web&cd=7&cad=rja&uact=8&ved=0CD8QtwIwBg&url=http%3A%2F%2Fwww.youtube.com%2Fwatch%3Fv%3DHxV9N5Bqo1k&ei=nGW3VLrFGYL2UsXjg8gL&usg=AFQjCNH1lxJBiRGHw024O2KHSQ97wxUlWQ&bvm=bv.83640239,d.d24">IJszusters</a> (Daniele Tasca/Omroep Brabant, 2012) en Gelati (Netty van Hoorn/NPS 1990)</div>   TitelgegevensErnest van der Kwast IJsmakers De Bezige Bij; 2015 <span style="font-size:11.0pt;line-height:115%; font-family:"Calibri","sans-serif";mso-ascii-theme-font:minor-latin;mso-fareast-font-family: Calibri;mso-fareast-theme-font:minor-latin;mso-hansi-theme-font:minor-latin; mso-bidi-font-family:"Times New Roman";mso-bidi-theme-font:minor-bidi; mso-ansi-language:NL;mso-fareast-language:EN-US;mso-bidi-language:AR-SA">ISBN 9789023486381 304 pagina’s; €18,90

↧

'Voor en na Charlie'; mediadebat op 19 januari

January 18, 2015, 2:25 am

≫ Next: Afscheid van een tijdperk

≪ Previous: Een koele passie: IJsmakers

Deze vragen komen aan de orde in het debat getiteld ´Voor & Na Charlie' dat 19 januari a.s. wordt gehouden. De discussieavond wordt georganiseerd door de Baak, Choho & Company en De Kleurrijke Top 100. Initiatiefnemers Farouk el Kodady (de Baak), Raja Felgata, Khalid Ouaziz (De Kleurrijke Top 100) en Esma Choho (Choho & Company) willen via deze weg ruimte creëren voor een inhoudelijke dialoog rondom deze vragen die zijn ontstaan naar aanleiding van de dodelijke aanslag bij Charlie Hebdo.<h3>Programma</h3> 19.30 uur - inloop 20.00 uur - inleiding door initiatiefnemers De Kleurrijke Top 100 en Arko van Brakel CEO de Baak 20.10 uur - sprekers en interactie met genodigden o.l.v. Esma Choho, expert in executive coaching en cultuurverandering:<ul><li>Jeroen Smit - hoogleraar Journalistiek aan de Faculteit der Letteren van de Rijksuniversiteit Groningen</li><li>Farid Azarkan - plaatsvervangend directeur Rijksvastgoedbedrijf en voormalig voorzitter Samenwerkingsverband van Marokkaanse Nederlanders, lid van het Curatorium De Baak</li><li>Hans Laroes - voorzitter Raad voor de Journalistiek en oud-hoofdredacteur NOS-Nieuws</li><li>Annabell van den Berghe - livefeed vanuit Irak, journaliste voor o.a. Al Jazeera en The Guardian.</li><li>Inge Brakman - voorzitter van het landelijk bestuur van het Rode Kruis, lid bestuur Persvrijheidsfonds</li></ul> 21.15 uur gesproken column Nadia Ezzeroli, columnist van de Volkskrant 21.30 uur afsluiting & borrel 22.30 uur Einde<a href="http://www.debaak.nl/landingpages/mediadebat" target="_blank">Aanmelden kan via deze link.</a><hr /> Farouk el Kodady van de Baak: "De Baak is opgericht in 1945. De werkgeversorganisatie had een voor die tijd unieke doelstelling: Het Verbond wil met eerbiediging van ieders levensovertuiging en politieke opvattingen - in nijverheid, bankwezen, verzekeringswezen, handel en verkeer, werkzaam zijn op het gebied van de arbeid en daarbij streven naar duurzame goede sociale verhoudingen in het bedrijfsleven en samenleving. Vanuit deze overtuiging en filosofie heeft de Baak altijd een belangrijke rol gespeeld in het maatschappelijke debat. Onze verantwoordelijkheid dragen doen wij niet alleen." De Kleurrijke Top 100 is bezig om de beeldvorming binnen het medialandschap en het bedrijfsleven positief te beïnvloeden. Dit doen zij door deskundige sprekers met verschillende culturele achtergronden een multimediaal platform te bieden. Vanuit De Kleurrijke Top 100 en de Baak zullen er ook verschillende beeldbepalers spreken zoals Fouad Sidali, Jan Dijkgraaf, Remko van Broekhoven, Kamran Ullah, Naeeda Aurangzeb aanwezig zijn om deel te nemen aan het debat. Choho & Company deed de afgelopen jaren onder andere onderzoek naar de veranderingsgezindheid van de ‘Top 200 Invloedrijken’ lijst van de Volkskrant. Eén van de conclusies van het onderzoek is dat nog geen 10 % op deze lijst veranderingsgezind is. Naast de genoemde internationale media, schrijft en spreekt Choho in Nederland regelmatig voor onder andere Het Financieele Dagblad en BNR. Choho gelooft er sterk in dat organisaties en landen pas veranderen als (individueel) leiderschapsgedrag verandert. Haar ervaringen als ‘outsider’ in Nederland komen daarbij goed van pas.

↧

Afscheid van een tijdperk

January 19, 2015, 2:30 am

≫ Next: Succesvolle jongeren delen hun verhaal

≪ Previous: 'Voor en na Charlie'; mediadebat op 19 januari

<h3>Geen structureel maar flexibel overleg</h3>De intrekking van de WOM was al aangekondigd in de nota ‘Integratie, binding en burgerschap’ van het kabinet Rutte 1 en werd overgenomen door het huidige kabinet. Met de intrekking kwam er een einde aan het wettelijk geregeld overleg van landelijke minderhedenorganisaties met de Rijksoverheid over het integratiebeleid. De WOM was van kracht sinds 19 juni 1997 en heeft precies 16 jaar gefunctioneerd. De wet vormde de basis voor het Landelijk Overleg Minderheden (LOM). Daarin voerden landelijke minderhedenorganisaties – toegelaten op basis van wettelijke criteria voor representativiteit – overleg met de coördinerend minister voor het integratiebeleid. Onderwerp van overleg waren “beleidsvoornemens ten aanzien van de integratie van minderheden en over ontwikkelingen die voor minderheden van belang zijn met het oog op het te voeren integratiebeleid”. De intrekking van de WOM is een gevolg van de koerswijziging in het integratiebeleid. In het huidige rijksbeleid wordt geen specifiek beleid gericht op afzonderlijke groepen meer gerealiseerd. Het nieuwe motto is generiek beleid dat aan alle burgers ten goede moet komen. Leidend zijn “algemene maatregelen die uitgaan van de verantwoordelijkheid van betrokkenen en van maatschappelijke instellingen”. In deze visie is er in de ogen van het kabinet ook geen plaats meer voor vast overleg met organisaties die op basis van etnische afkomst zijn georganiseerd. Het LOM maakt plaats voor een meer “flexibele vorm van dialoog” over het integratiebeleid met “relevante partners” aan de hand van actualiteit en bepaalde thema’s. “ De regering kiest daarbij voor een flexibele dialoog waarbij afhankelijk van het onderwerp en de probleemstelling de meest relevante gesprekspartners uitgenodigd worden voor overleg. Dit komt in plaats van een geïnstitutionaliseerde overlegstructuur met vaste gesprekspartners zoals het LOM. Met die flexibele dialoog zou de overheid op een actievere wijze in contact staan met de samenleving over de verschillende thema's die in het kader van het integratiebeleid aan de orde zijn, zoals sociale stabiliteit, participatie, taalverwerving of betrokkenheid van ouders in het onderwijs”.<h3>Gebrek aan waardering?</h3>Op de bijeenkomst “Gedeeld verleden, gedeelde toekomst”, de afscheidsbijeenkomst van het LOM op 16 januari werden kritische kanttekeningen bij het intrekken van de WOM geplaatst. Die varieerden van gemor over het gebrek aan erkenning voor het werk dat de inspraakorganen de afgelopen jaren hebben verricht en de successen die daarbij zijn behaald, tot vraagtekens bij de effectiviteit van het voorgestelde ‘flexibele overleg’ dat in plaats moet komen van het gestructureerde overleg. Wat betreft de successen wezen de inspraakorganen er onder meer op dat zij door hun contacten met de achterban erin geslaagd zijn om in de eigen gemeenschappen discussie te starten over moeilijk bespreekbare onderwerpen als huwelijksdwang, eergerelateerd geweld, huiselijk geweld en homoseksualiteit. Maar ook op de successen om spanningen tussen bevolkingsgroepen te sussen of in de kiem te smoren, zoals bij het uitkomen van Wilders film Fitna en bij de spanningen tussen Marokkanen en Molukkers in Culemborg. <img width="400" height="296" alt="" src="http://media.wereldjournalisten.nl/media/uploads/2015/Untitled-2.jpg" /><h3>Waar blijft de signaleringsfunctie?</h3>Voornaamste twijfel over de nieuwe flexibele opzet van het overleg is het risico dat de minister pas tot overleg oproept als er problemen zijn. In het verleden konden problemen juist voorkomen worden, of in ieder geval in een vroeger stadium bestreden, doordat de inspraakorganen een signaleringsfunctie hadden en vanuit hun contacten in de achterban die signalen konden aankaarten. Het opheffen van het gestructureerde LOM overleg is in de ogen van de inspraakorganen dan ook het weggooien van het kind met het badwater Een echte afscheidsbijeenkomst was het overigens niet. Alle LOM partners kondigden aan door te blijven gaan, hetzij als vrijwilligersorganisatie, hetzij als een projectenorganisatie, om de belangen van de groepen waar zij voor staan te blijven behartigen.<h3>FORUM van de kaart</h3>Een andere belangrijke speler in het integratieveld, FORUM, Instituut voor multiculturele ontwikkeling, sloot op 1 december 2014 haar deuren, nadat de subsidie was stopgezet. Als slotacte werd een publicatie uitgegeven waarin de geschiedenis van FORUM en van het integratiebeleid in de periode dat FORUM werkzaam was geschetst. De titel “Navigeren in een multiculturele samenleving” geeft goed weer hoe FORUM opereerde in de periode 1995-2015. Door een zinvolle invulling te geven aan haar taakopdracht, waarbij steeds weer de koers moest worden verlegd, onder invloed van het veranderende denken over de multiculturele samenleving, en door de veranderende invulling van het integratiebeleid. Waar dit navigeren goed ging leidde dat tot een groot aantal publicaties en producten die bijdragen leverden aan discussie over de inrichting van de samenleving en professionals ondersteunden in hun werk. (‘Navigeren in een multiculturele samenleving’ bevat tientallen illustraties in de vorm van de omslagen van deze publicaties, en dat is dan nog maar een kleine selectie.) Maar het navigeren betekende ook dat er veel tijd en energie is gestoken in interne discussies en in het bediscussiëren van nieuwe visies. Iets wat FORUM soms het imago opleverde van een organisatie van navelstaarders.<div align="center"><img width="326" vspace="10" height="277" alt="" src="http://media.wereldjournalisten.nl/media/uploads/2015/Untitled-4.jpg" /></div>De opheffing van FORUM komt voort uit een combinatie van interne en externe factoren: de eerste aanzet was het steeds verder omzetten van specifiek integratiebeleid naar generiek beleid (ingezet onder het kabinet Rutte I), met daarmee gepaard gaande kortingen op de subsidie. Meer recent was de wens van minister Asscher om te komen “tot een kwalitatief hoogwaardige, flexibele kennismakelaar, die weet wat in de maatschappelijke netwerken speelt en met inschakeling van anderen snel tot goede kennisproducten kan komen”. Zowel de minister als de Raad van toezicht van FORUM kwamen na een verkenning tot de conclusie dat FORUM niet in staat zou zijn deze transitie te maken. Andere factoren , zoals publieke kritiek op het functioneren van (voormalige) bestuurders en het moeizame verloop van een reorganisatie. speelden daarbij overigens ook een rol. En daarmee viel het doek voor FORUM. Overigens niet helemaal, want de kleine, kwalitatief hoogwaardige afdeling Migratierecht zal als zelfstandige stichting doorgaan. Een deel van de taken van FORUM zullen door het Verwey-Jonker instituut en Movisie worden overgenomen. (Zie het artikel:<a target="_blank" href="http://wereldjournalisten.nl/artikel/2014/11/01/functie_forum_overgenomen_door_verwey-jonker_en_m/"> Functie Forum overgenomen door Verwey-Jonker en Movisie</a>)<h3>Kind en badwater</h3>In zijn inleiding op ‘Navigeren in een multiculturele samenleving’ reflecteert Han Entzinger (Hoogleraar migratie en integratiestudies) op twee slogans die door het huidige kabinet worden omarmd en die een rol speelden bij de opheffing van FORUM en de intrekking van de LOM : ”Integratie zou geen verantwoordelijkheid van de overheid moeten zijn” (maar van degenen die zich hier duurzaam vestigen). en “Niet afkomst, maar toekomst telt”. Entzinger is het met beiden oneens. Hij begrijpt dat de eerste kreet een reactie is op de overdreven zorg die de overheid in de jaren negentig aan de dag legde ten aanzien van migranten, maar vindt dat nu doorgeslagen wordt naar het andere uiterste. “Natuurlijk moet de overheid zorgen dat alle ingezetenen van Nederland, inclusief migranten, voldoende toegang hebben tot onderwijs, gezondheidszorg, huisvesting, arbeid en sociale voorzieningen. Dat zijn allemaal belangrijke condities voor een succesvolle integratie”. De tweede slogan wordt volgens hem ten onrechte gehanteerd om integratiebeleid af te schaffen en te vervangen door generiek beleid. “Op terreinen als GGZ, bejaardenzorg, inburgering en criminaliteitsbestrijding is het volgens hem nog steeds verstandig rekening te houden met cultuurverschillen. Verstandig omgaan met diversiteit is een garantie voor een succesvolle toekomst van onze culturele samenleving….Het grote risico is nu dat men het kind met het badwater weggooit…” . <div style="float: right; width: 250px; padding: 5px; background-color: rgb(244, 234, 222); margin-left: 10px;">Navigeren in een multiculurele samenleving Paul Brassé en Chris Huinder FORUM, Utrecht/Den Bosch, 2014</div>

↧

Succesvolle jongeren delen hun verhaal

January 27, 2015, 8:42 pm

≫ Next: De Vrek van Molière door donkere acteurs

≪ Previous: Afscheid van een tijdperk

<h3>Samen met jongeren</h3>De rolmodellen in de filmpjes laten zien dat je met een afgeronde opleiding makkelijker een baan kunt vinden. ‘We maken de video’s in co-creatie met migrantenjongeren, zodat we zeker weten dat ze zich kunnen identificeren met het rolmodel’, vertelt Roshnie Kolste, projectleider vanuit <a href="http://www.pharos.nl" target="_blank">Pharos.</a> 'Je kunt van tevoren wel iets bedenken, maar luister goed naar jongeren. In drie bijeenkomsten gaven vmbo-jongeren tussen 11 en 18 jaar ons informatie over: • de inhoud van het filmpje • welk type beeld hen aanspreekt • welke beroepen hen aanspreken • via welke (sociale media-)kanalen ze filmpjes kijken en verspreiden Het is belangrijk dat je in kleine groepjes met de jongeren in gesprek gaat en aan de hand van bestaand beeldmateriaal ideeën voorlegt. De jongeren vinden het leuk dat er naar hun mening wordt gevraagd. We vertelden de jongeren: ‘zonder jullie input, geen filmpje’. <iframe width="480" height="260" frameborder="0" allowfullscreen="" src="//www.youtube.com/embed/cWnJ-YUsHns"></iframe><h3>Verspreiding via sociale media</h3>Tijdens de bijeenkomsten gaven jongeren zelf aan dat informatie zich het beste via hen zelf verspreidt. Ze noemden een aantal minder bekende kanalen die jongeren veel bekijken. Bovendien wilden de betrokken jongeren ook zelf de filmpjes verspreiden via sociale media. Daarnaast zoekt het project ook samenwerkingsverbanden met scholen om de filmpjes daar te tonen.<a href="https://www.youtube.com/user/Rolmodellen" target="_blank">Bekijk alle filmpjes op youtube</a>

↧

De Vrek van Molière door donkere acteurs

January 27, 2015, 8:42 pm

≫ Next: KRUIT! Gedeeld verleden Nederland en haar koloniën

≪ Previous: Succesvolle jongeren delen hun verhaal

Zeven acteurs, onder wie Kenneth Herdigein, Rogier Komproe, Sergio Hasselbaink en Imanuelle Grives, zetten de karakterkomedievan Molière die ruim 350 jaar geleden in première ging, opnieuw neer. De voorstelling in de regie van Hans van Hechten gaat op 23 februari 2015 in de Stadsschouwburg in Amsterdam in première. Regisseur Hans van Hechten: “Producent Van Engelenburg en ik willen donkere acteurs een kans geven in een klassiek stuk te spelen. Ze worden nu alleen gecast in Urban producties of als het script er expliciet om vraagt. Zonde! Bovendien wil ik laten zien dat de thema’s uit De Vrek nog steeds heel actueel zijn, voor iedereen. Door clichébeelden te doorbreken (o.a. de witte kapitalist) versterk je de universaliteit van het stuk. Daarbij ontdekten we tijdens de audities al dat de flair van de Surinaams-Antilliaanse acteurs uitermate goed samengaat met de stijl van Molière, die een grote mate van natuurlijk spel en vooral veel humor vereist.”<img width="470" hspace="4" height="626" alt="" src="http://media.wereldjournalisten.nl/media/uploads/2015/Persfoto de Vrek - fotograaf Govert de Roos.jpg" />De cast van De Vrek van Molière: boven: Sergio Hasselbaink, Imanuelle Grives, Rogier Komproe en Shertise Solano; onder: Kenneth Herdigein, Maikel van Hetten en Michiel Blankwaardt (Foto Govert de Roos)<a target="_blank" href="http://www.vetheater.nl/Seizoen-2014--2015/de-vrek/Speellijst.html">Speellijst/theaters</a>

↧

KRUIT! Gedeeld verleden Nederland en haar koloniën

January 30, 2015, 9:09 pm

≫ Next: De heimwee van asielzoeka's

≪ Previous: De Vrek van Molière door donkere acteurs

Op zaterdag 28 februari 2015 gaat de muziektheatervoorstelling KRUIT! van DeltaDua in première. KRUIT! is het vergeten verhaal uit de gedeelde geschiedenis van Nederland en de Molukken: de Molukse opstand in 1817 geleid door volksheld Pattimura. Hierbij werd het Nederlandse gezin Van den Bergh in Fort Duurstede afgeslacht. Alleen de kleine Jean Lubbert overleefde de nachtmerrie. Deze Jean Lubbert voegde op zijn 63 e levensjaar de naam ‘Van Saparoea’ toe achter zijn achternaam ‘Van den Bergh’. Dit gebaar en de roman van de Nederlandse schrijver Johan Fabricius over het leven van deze jongen vormen de inspiratiebronnen voor KRUIT!<h3>KRUIT! Het vergeten verhaal</h3>16 mei 1817: Honderden goed bewapende opstandelingen bestormen onder leiding van de Molukse volksheld Pattimura het Nederlandse fort Duurstede op het eiland Saparoea, waar de Resident Van den Bergh met zijn familie bescherming heeft gezocht. De rebellen slachten op gruwelijke wijze iedereen af. Alleen Jean Lubbert, de zesjarige zoon van de Resident, overleeft de nachtmerrie. KRUIT! begint geruime tijd na de moord op het gezin. De historische figuren komen samen op de plek des onheils. In het fort dat nooit is opgehouden met huilen, wordt het verleden ontrafeld. Is Pattimura een volksheld, nationalist of volksmenner? En waarom voegde Jean Lubbert op zijn 63e levensjaar ‘Van Saparoea’ toe achter zijn Nederlandse achternaam? Alle personages worstelen met de vraag of verzoening uiteindelijk mogelijk is. De roman De schreeuw van de witte kakatoe van Johan Fabricius is inspiratiebron voor KRUIT!. In KRUIT! komen Molukse traditionele rituele zang, Tifa-Totobuangklanken, klassieke muziek en hedendaagse westerse muziek samen.<hr /><h3>Speeldata 2015</h3> do 26 feb 20:00 Amsterdam Theater de Cameleon  <a href="http://www.decameleon.nl" target="_blank">www.decameleon.nl</a> try-out vr 27 feb 20:00Amsterdam Theater de Cameleon <a href="http://www.decameleon.nl" target="_blank">www.decameleon.nl</a> try-out za 28 feb 20:30 Zaantheater Zaandam <a href="http://www.zaantheater.nl" target="_blank">www.zaantheater.nl</a> première vr 6 mrt 20:15 Theater de Tamboer Hoogeveen <a href="http://www.detamboer.nl" target="_blank">www.detamboer.nl</a> za 7 mrt 20:30 Alphen a/d Rijn Theater Castellum  <a href="http://www.theatercastellum.nl" target="_blank">www.theatercastellum.nl</a> za 14 mrt 20:30 Amsterdam Theater de Cameleon  <a href="http://www.decameleon.nl" target="_blank">www.decameleon.nl</a> vr 27 mrt 20:00 Middelburg Stadsschouwburg <a href="http://www.zeelandtheaters.nl/schouwburg-middelburg" target="_blank">www.zeelandtheaters.nl/schouwburg-middelburg</a> vr 3 apr 20:00 Woerden Het Klooster<a href="http:// www.kloosterwoerden.nl" target="_blank">  www.kloosterwoerden.nl</a> za 4 apr 20:00 Amsterdam Bijlmer Parktheater  <a href="http://www.bijlmerparktheater.nl" target="_blank">www.bijlmerparktheater.nl</a> do 9 apr 20:30 Zwolle Odeon De Spiegel  <a href="http://www.odeondespiegel.nl" target="_blank">www.odeondespiegel.nl</a> vr 10 apr 20:30 Deventer Deventer Schouwburg  <a href="http://www.deventerschouwburg.nl" target="_blank">www.deventerschouwburg.nl</a> za 11 apr 20:15 Almelo Theater Hof 88  <a href="http://www.hof88.nl" target="_blank">www.hof88.nl</a> zo 9 apr n.n.b. Arnhem Museum Bronbeek  o.v.b. za 16 mei n.n.b. Indonesië Pattimura Park Ambon  o.v.b. za 23 mei n.n.b. Indonesië Erasmushuis Jakarta o.v.b. wo 3 jun n.n.b. Den Haag Tong Tong Fair <a href="http://www.tongtongfair.nl" target="_blank">www.tongtongfair.nl</a> zo 7 jun n.n.b.Den Haag Tong Tong Fair  <a href="http://www.tongtongfair.nl" target="_blank">www.tongtongfair.nl</a>

↧

De heimwee van asielzoeka's

February 7, 2015, 12:03 am

≫ Next: Vervoering: kroniek van een Hindoestaans geslacht

≪ Previous: KRUIT! Gedeeld verleden Nederland en haar koloniën

Op Facebook noemen ze zichzelf asielzoekas: jongeren die als kind naar Nederland zijn gevlucht. Hun hele jeugd brachten ze door in asielzoekerscentra en nu hebben ze heimwee naar die tijd. Terwijl er in ons land een kille wind opstak over het vreemdelingenbeleid, was het AZC hun thuis. In die afgesloten wereld hebben ze samen gespeeld, leefden ze dag en nacht samen, en ontstonden er hechte vriendschappen. Na jaren van onzekerheid komt dan eindelijk die langverwachte verblijfsvergunning. Ze verlaten het asielzoekerscentrum en komen terecht in een rijtjeshuis of op een flatje in Limburg, Noord-Holland of Overijssel. Opeens moeten ze ieder hun eigen weg zoeken, kilometers verwijderd van elkaar. Via sociale media overbruggen ze de afstand en delen ze hun hoop, humor en herinneringen met elkaar. <iframe width="380" height="210" frameborder="0" src="https://www.youtube.com/embed/vQHSDa0z0Tc" allowfullscreen=""></iframe> Filmmaker Sergej Kreso, zelf ooit vanuit Bosnië naar Nederland gevlucht, voert ons mee in de belevingswereld van vier asielzoekas die op het kruispunt staan tussen het verleden en de toekomst die ze in Nederland opbouwen. De documentaire maakt een filmische reis door hun levens, waarbij mooie en pijnlijke herinneringen aan het AZC worden afgewisseld met hun verlangens en ambities. Waar de een werkt aan een carrière in de muziek of dans, droomt de ander van de ideale man. Maar hoe hun toekomst er ook uit zal zien, deze asielzoekas maken een ding duidelijk: ze zijn hier, laten van zich horen en laten zich niet in een hoekje drukken.<dl class="dl-horizontal program-details"><dt>Wo 4 februari 2015,  23:00 tot 23:59. NPO2 </dt></dl>

↧

Vervoering: kroniek van een Hindoestaans geslacht

February 14, 2015, 9:51 am

≫ Next: Menselijk kompas Roy Ristie wijst de weg

≪ Previous: De heimwee van asielzoeka's

<h3>Het verhaal</h3>Op zoek naar een beter leven vlucht Ramdew Raj per schip naar Suriname. Tijdens de reis ontmoet hij de vrouwen Shakuntala Mohan en Kumari Nandi. De laatste zorgt voor hem als hij het moeilijk heeft. In ruil vraagt ze hem haar te trouwen. Hoewel hij verliefd is op Shakuntala stemt hij toe. Eenmaal in Suriname werkend als contractarbeider verwerft hij gezag en aanzien onder de andere arbeiders. Kumari blijft echter kinderloos en Ramdew verwekt een zoon bij Shakuntala. Omdat Kumari Shakuntala niet in huis wil hebben neemt Ramdew Piya Narain als tweede vrouw om voor nageslacht te zorgen. Het aanzien van Raj wordt steeds groter en met Piya krijgt hij meerdere kinderen. Problemen ontstaan als Yash, de zoon van Shakuntala voor verdeeldheid zorgt. Uiteindelijk vertrekt Yash. Hij trouwt met Nirmala en vestigt zich in Nickerie. Hun eerste zoon Ravi laat hij door zijn moeder Shakuntala verzorgen. Ze krijgen veel kinderen, waaronder Mukesh een bijzondere jongen die goed kan leren en alle indrukken die hij opdoet op papier zet. Als Shakuntala terug naar India wil, stelt Yash Ravi aan zijn kinderen voor en neemt hem in huis. Na verloop van tijd vertrekken Mukesh en zijn vrouw naar Nederland waar ze met moeite en pijn een leven opbouwen. Ze krijgen een dochter, Sandra, en een zoon, Stefan. Die heeft moeite zich aan de regels te houden en botst regelmatig met zijn vader Dochter Sandra krijgt belangstelling voor de familieverhalen en geeft die als dansende verhalenverteller, zoals haar overgrootmoeder Shakuntala, door.<h3>Vervoering en verhalen</h3>Centraal thema is het begrip ‘vervoering’ dat op meerdere manieren kan worden uitgelegd: de belangrijkste daarvan is de vervoering waarin de hoofdpersonages komen bij het nastreven van hun dromen en ambities en die hen noodzaakt of in staat stelt om belangrijke beslissingen in hun leven te nemen. "De vrouw op wie aller ogen gericht waren keek streng voor zich uit . Ze luisterde naar de Pandit, die naast haar mantra’s reciteerde. Af en toe plaatste ze een bloem voor de voeten van de stenen murti. Haar bewegingen drukten zekerheid, precisie en gezag uit . Ze moest de eerste vrouw zijn, de oudste vrouw des huizes, ook wel Kumari Mai genoemd". De tweede uitleg is die van de vervoering waarin personages in het boek komen als ze in de ban raken van verhalen; de verhalen over de familie, de verhalen die Shakuntala, en later Sandra, al dansend vertellen en de verhalen en indrukken die Mukesh op schrift stelt. Singh geeft op haar <a href="http://Shantie-schrijft.nl" target="_blank">blogsite</a> nog een derde, ietwat geforceerdere uitleg: het thema vervoer: de migratie tussen drie continenten.<h3>Cultuur als zoektocht en gids</h3>Singh deed voor haar roman veel onderzoek naar de cultuur en geschiedenis van de Hindoestaanse gemeenschap. Dat is duidelijk merkbaar in het verhaal. "Over haar sierraden ontstond opwinding. De oudere generatie legde de jongere uit wat ze prexcies droeg. In haar oren hingen opvallende Jhumka’s*brede ronde hangers die iedere andere vrouw een frivole uitstraling hadden gegeven, maar haar juist iets voornaams en koels (….)Brede Kangans* lieten nauwelijks ruimte over voor haar polsen. Alles was van zwaar zilver, maar dit was geen vrouw die zich liet belemmeren door een beetje gewicht". Het geeft kleur aan de roman en inzicht in aspecten van de Hindoestaanse cultuur, maar het schept ook een zekere distantie, die nog eens vergroot wordt doordat gekozen is voor een alwetende verteller en doordat het noodzakelijk bleek  een notenapparaat toe te voegen aan de roman. Daardoor is het soms wat moeilijk je door het verhaal en de personages mee te laten slepen. Dat is wellicht ook niet de bedoeling. Met haar beeldende taal en het veelvuldige gebruik van metaforen lijkt Shanti vooral geïnspireerd te zijn door de klassieke  verhalenvertellers. Maar met een titel als ‘Vervoering’ zou je die vervoering soms ook wat meer willen ervaren, en niet alleen beschreven zien.<h3>Over de auteur</h3>Shantie Singh (1982, pseudoniem van Shantie Jagmohansingh) wil door haar teksten lezersanders naar de wereld laten kijken. Ze debuteerde in 2010 met Sneeuw , een kort verhaal, in het literaire tijdschrift Armada. Vervoering is haar debuutroman. Ze schreef voor o.a. Trouw, <a href="http://wereldjournalisten.nl/auteur/shantie-ramlal-jagmohansingh/64/" target="_blank">Wereldjournalisten</a> en de Volkskrant opiniestukken over de multiculturele samenleving. Shantie voelt zich een wereldburger. Haar voorouders komen uit India, haar ouders zijn op jonge leeftijd vanuit Suriname naar Nederland gekomen. Ze studeerde aan de Erasmus Universiteit en werkt nu als bestuurskundige in Rotterdam. Haar studie combineerde ze met verschillende dansvormen.<div style="float: right; width: 250px; padding: 5px; background-color: rgb(244, 234, 222); margin-left: 10px;">Titelgegevens Shantie Singh Vervoering Oxfam/Novib, Den haag, 2014 ISBN 9044534211 €19,95</div>

↧

Menselijk kompas Roy Ristie wijst de weg

March 17, 2015, 4:33 pm

≫ Next: 'Onontdekt' over uitzichtloze situatie illegale vluchtelingen

≪ Previous: Vervoering: kroniek van een Hindoestaans geslacht

<table width="300" cellspacing="2" cellpadding="1" border="0"><tbody><tr><td valign="middle" align="left">Naam:</td><td valign="middle" align="left">Roy Ristie</td></tr><tr><td valign="middle" align="left">Onderneming:</td><td valign="middle" align="left">BRASA SOLUTIONS</td></tr><tr><td valign="middle" align="left">Geboren in:</td><td valign="middle" align="left">Paramaribo</td></tr><tr><td valign="middle" align="left">Woont in:</td><td valign="middle" align="left">Amsterdam Zuidoost</td></tr></tbody></table><h3> </h3><h3>Ondernemersbloed</h3>Roy groeit op in het roerige Paramaribo van de jaren vijftig en zestig. Zijn vader zit in het onderwijs, zijn moeder zorgt voor hem en zijn drie zusjes. “Mijn moeder was inventief. Ze had allerlei handeltjes om de huishoudpot aan te vullen. Taarten maken, schepijs verkopen, ze hield kippen voor hun eieren.” Net als haar vader, Roy’s opa, die een succesvolle kringloopwinkel en bank van lening had, weet Esselien Alvares het gezinsinkomen te spekken. “Mijn moeder is mijn voorbeeld en mijn geheime wapen. Ik heb het ondernemen van haar geleerd!” Roy is een nieuwsgierig jongetje dat graag onderzoekt. “Hoe werkt de telefoon, de radio. Met blikjes schoenpoets en een touwtje maakte ik walkietalkies.” Op de middelbare school ontdekt Roy dat hij graag informatie overbrengt aan anderen. Over maatschappelijke en politieke thema’s, maar ook over sport, muziek en cultuur. Hij speelt sinds jonge leeftijd piano en viool. En hij hardloopt en judoot op hoog niveau. “Ik organiseerde allerlei culturele en politieke activiteiten op school. Ik zat in het eerste nationale jeugdparlement. Ik hield ervan om mensen bewust van iets te maken. Kennis te delen en over te dragen.”<h3>Van radio Apintie tot ABC</h3>Roy zit nog op de middelbare school als hij voor het eerst op de radio te horen is. Een vriendin is lid van de Elvis Presley fanclub en neemt hem mee naar radio Apintie bij hem om de hoek. “Ik werd geïnterviewd over hoe ik als jongere over bepaalde dingen dacht en dat sloeg aan. Ik kwam steeds vaker terug en ik werd een vaste medewerker.” Roy voelt zich thuis op dit nieuwe medium. Maar vooral als programmamaker. Voor verschillende stations bedenkt hij educatieve en entertainende programma’s. Maar net als zijn moeder onderneemt hij er van alles bij. Hij richt in 1973 Rostovs Advertising op en is met zijn 19 jaar de jongste ondernemer van Suriname geregistreerd bij de Kamer van Koophandel. “Ik organiseerde evenementen en zangfestivals. Ik kocht reclames in bij de radio voor bedrijven. Maar ik had bijvoorbeeld ook een tweedehands boekhandel voor studieboeken.” En alsof hij het nog niet druk genoeg, wordt Roy daarnaast DJ van de eerste grote discotheek van Paramaribo KO (Knock Out).<div class="kader-rechts">Elke maand interviewt Zoë Papaikonomou een Wereldondernemer over zijn/haar sleutel tot succes.</div>De jaren zeventig in Paramaribo zijn spannend en vol uitdagingen. Het gaat Roy voor de wind met zijn eigen bedrijf en de vele radioprogramma’s die hij maakt. In 1975 wordt hij gevraagd door oud-voetballer en radiomaker André Kamperveen om mee te werken aan een nieuw op te richten radiostation ABC in het kader van de aankomende onafhankelijkheidsviering. “Ik mocht alles zelf bedenken. De hele programmering vormgeven. Muziek selecteren.” Roy draait veel Salsa en Calypso. Daarnaast promoot hij de tot 1972 verboden Kaseko muziek op de radio. “Radio ABC werd een succes doordat we veel muziek draaiden en de programmering simpel hielden.”<h3>Enkeltje Amsterdam</h3>Roy heeft het goed in Paramaribo, maar hij is nog steeds een nieuwsgierige en ondernemende jongen van nog maar 24 jaar als hij een grote beslissing neemt. Hij vertrekt naar het verre Amsterdam. De liefde en het ontdekken van nieuwe paden brengen hem naar Amsterdam Zuidoost. “Ik wilde zo snel mogelijk onderdeel van de Nederlandse samenleving worden. Ontdekken hoe mensen hier met elkaar omgaan.” Roy werkt bij een schrootbrander, vervolgens als audiovisueel voorlichter bij SIB, een welzijnsorganisatie voor Surinamers en Antillianen in de Bijlmermeer. Hij vervolgt zijn opleidingen in Marketing & Communicatie en Journalistiek. Maar natuurlijk blijft hij ook radio maken en hij richt radio Kankantrie op. Als minister Pronk op bezoek komt in de Bijlmer wordt Roy opgemerkt door een NOS-verslaggever. “Leonie van Bladel vond mij wel rap van tong. Een verslaggever van het radioprogramma Zorg en Hoop was een tijdje op vakantie en ze zag mij hem wel vervangen.” En zo begint er een nieuwe radiocarrière voor Roy in Nederland.<h3>Van alle markten thuis</h3>Er volgen vele jaren van radio maken. Roy bedenkt verschillende programma’s en hij richt meerdere radiostations op, waaronder het nog steeds populaire Radio Mart. Daarnaast is Roy één van de eerste programmamakers die radio en social media met elkaar koppelt als het internet opkomt. Maar het ondernemersbloed stroomt waar het niet gaan kan. In de jaren 80 richt Roy Flash Promotions op, waarmee hij ook de culturele markt bestormt. Zo organiseert hij het songfestival voor Surinamers in Nederland. Jaren later heeft hij succes met Bureau Ristie Brink en Partners, waarmee hij zich richt op marketing en communicatie. “Veel bedrijven wisten niet goed hoe ze op de veranderingen in de maatschappij moesten inspelen. De markt werd steeds multicultureler en diverser.” Naast de verschillende ondernemingen die Roy heeft, is hij maatschappelijk zeer actief. Als voorzitter van het 30juni/1juli comité bijvoorbeeld: “ik vind het belangrijk dat er aandacht is voor het koloniale verleden van Nederland.” Maar ook bij zijn woonplek Zuidoost. In 2000 wordt hij coördinator bewonersparticipatie bij het Multiculturalisatie & Participatie Bureau Zuidoost en richt hij Bewoners Netwerk Zuidoost op. Z<img width="209" hspace="6" height="148" align="right" src="http://media.wereldjournalisten.nl/media/uploads/2015/Roy Ristie baard.jpg" alt="" />ijn woede over de achteruitgang van Holendrecht West zorgt er zelfs voor dat hij zich kandidaat stelt voor de stadsdeelraad waar hij voor D66 in 2010 in de raad komt. “Ik ben het meest trots op hoe ik heb kunnen helpen Holendrecht West uit het diepe dal te halen. Het is weer een mooie en veiligere omgeving.” <h3>BRASA SOLUTIONS</h3>Roy’s politieke carrière zorgt ervoor dat hij het ondernemen even op een laag pitje zet, maar nu hij het reilen en zeilen van de politiek kent, is het tijd voor BRASA SOLUTIONS. “Mensen zijn vaak bang voor verandering. Die angst zorgt ervoor dat ze de kansen die veranderingen met zich meebrengen niet zien.” Een aantal jaren geleden bedacht Roy al zijn brasa concept (brasa = omhelzing red.). “Brasa is een way of life. Ik wil mensen bij elkaar brengen die de multiculturele samenleving als een kracht zien.” Hij is mede initiatiefnemer van de maandelijkse BRASA Business Borrel waar ondernemers met elkaar kunnen daten en op die manier hun netwerk kunnen uitbreiden. “Daar was laatst ook de 13-jarige Geniva Semmoh, die naast haar school een bedrijf heeft dat trailers voor bedrijven en introductiefilms maakt. Geweldig om haar ideeën en kennis te horen!” Roy heeft zin in de toekomst. “Brasa kan overal zijn. Voor iedereen. Ik ben enkel een kompas, dat helpt een juiste weg te vinden.”<div style="float: right; width: 250px; padding: 5px; background-color: rgb(244, 234, 222); margin-left: 10px;">Tip: Ondernemen doe je 24 uur per dag. Het is hard werken, onderweg zijn en je administratie goed bijhouden. Chillen doe je sowieso, omdat je ondernemen chill moet vinden!</div>

↧

'Onontdekt' over uitzichtloze situatie illegale vluchtelingen

March 17, 2015, 4:33 pm

≫ Next: Turkse kiezers: van PvdA naar D66

≪ Previous: Menselijk kompas Roy Ristie wijst de weg

De vluchtgarage is een bewoonde parkeergarage, op een steenworp afstand van de bijna identieke locatie waar Onontdekt zich afspeelt. Binnenkort worden beide parkeergarages gesloopt en moeten deze mensen een nieuw onderkomen zoekenRegisseur Raymi Sambo onderzoekt met de voorstelling hoe het is om niet te kunnen zijn wie je bent. Of wie je was. Onontdekt gaat over het leven als illegale vluchteling, verteld in de rauwe werkelijkheid van een oude parkeergarage.<h3>Onontdekt</h3>Onontdekt is het verhaal over een illegaal gezin dat een onopvallend, maar goed, leven probeert te leiden. Vader John (Dennis Rudge) voelt zich erg verantwoordelijk voor het geluk en de veiligheid van zijn familie. Wanneer blijkt dat de jonge gezinsleden zich hebben ingeschreven voor een talentenjacht, en wanneer zijn neef wordt gezocht voor diefstal, gaat John tot het uiterste om dit alles onontdekt te houden. Het verhaal speelt zich af in een parkeergarage. Een voorstelling vol interactie, waarbij het publiek actief mee beweegt en aan het denken wordt gezet. Waarom mogen deze mensen niet zijn wie ze zijn? Niet hun talenten tonen?<h3>Talenten</h3>In samenwerking met Jeugdtheaterschool Zuidoost, Circus Elleboog en Krater Art&Community laten jonge talentvolle acteurs, dansers, rappers, jongleurs en mimespelers zien wat ze kunnen. Regisseur Raymi Sambo begeleidt de jongeren naar een voorstelling die het thema van illegaliteit op een toegankelijke manier, vol humor en spektakel, belicht.  <div style="float: right; width: 250px; padding: 5px; background-color: rgb(244, 234, 222); margin-left: 10px;">Première: 11 april 2015. 20:00 uur. Parkeergarage Kempering. Tekst: Maaike Bergstra Regie en idee: Raymi Sambo</div>

↧

Turkse kiezers: van PvdA naar D66

March 17, 2015, 4:33 pm

≫ Next: Nieuw: MoslimVandaag

≪ Previous: 'Onontdekt' over uitzichtloze situatie illegale vluchtelingen

↧

Nieuw: MoslimVandaag

April 1, 2015, 7:11 pm

≫ Next: Moreel verval

≪ Previous: Turkse kiezers: van PvdA naar D66

De slogan ‘Geïnspireerd door jou!’ geeft aan dat het blad voor en door moslims zelf wordt gemaakt, hoewel ook niet-moslims betrokken zijn bij de inhoud en totstandkoming van het blad. De redactie vindt het belangrijk dat het blad geworteld is in de Nederlandse samenleving.  Daarom kiest MoslimVandaag voor de artikelen en interviews vooral Nederlandse imams en deskundigen uit het veld. Ook biedt ze een platform aan succesverhalen uit de moslimgemeenschap. <h3>MoslimVandaag ook als website</h3> MoslimVandaag Magazine is een uitgave van Moslim Media. Uitgever en hoodredacteur Josef Stevens bekeerde zich in 1995 tot de islam. Vijf jaar geleden richtte hij Moslim Media op en sindsdien zijn diverse digitale en gedrukte uitgaven verschenen met een focus op nieuws, opinie en religie. Ook, lanceert MoslimVandaag een gloednieuwe website: <a href="http://www.moslimvandaag.nl">www.moslimvandaag.nl</a>.<h3>Verkrijgbaarheid</h3> Losse exemplaren van dit kwartaalblad kosten €5,65. Een jaarabonnement bedraagt €19,95. Nieuwe abonnees ontvangen naast de gedrukte editie de eerste zes maanden het tweewekelijkse digitale magazine MoslimVandaag Digitaal. Vanaf woensdag 25 maart kunnen losse exemplaren via de website worden besteld.  Vanaf maandag 30 maart is het Magazine verkrijgbaar bij de islamitische boekhandel, slagerij en buurtsuper in de vier grote steden. Aanmelden voor een abonnement kan nu al via <a href="http://www.moslimvandaag.nl/abonneeservice">www.moslimvandaag.nl/abonneeservice</a>.

↧

Moreel verval

April 1, 2015, 7:11 pm

≫ Next: Hete Peper en heftige liefde

≪ Previous: Nieuw: MoslimVandaag

Achteraf blijkt volgens een Afghaanse openbare aanklager dat Farkhunda onschuldig was. Het ironische is dat Farkhunda een religieus praktiserende moslimvrouw was. Het bebloede gezicht van Farkhunda is voor eeuwig in onze Afghaanse geheugen gegrift. Waarom moest Farkhunda op deze onmenselijke wijze afgeslacht worden? Waarom moest zij levend verbrand worden? En waarom keek iedereen toe, inclusief de politie, hoe een vrouw afgeronseld werd in het openbaar, tegen alle univer-sele mensenrechten in? Farkhunda werd het slachtoffer van een groep gewetenloze burgers. Deze inhumane zaak laat precies zien wat er mis is met Afghanistan. Wetteloosheid overheerst. Burgers vinden het normaal om eigen rechter te spelen. Farkhunda werd schuldig bevonden, en bestraft zonder het recht op een eerlijk proces. Want de daders, die willekeurige burgers waren, waren overtuigd dat Farkhunda het heilige boek van de moslims onteerd zou hebben. Ze voelden zich genoodzaakt om hun geloof te beschermen. Daarmee respecteerden en erkenden zij het rechtssysteem van het land ook niet. Dit brengt ook een ongezonde interpretatie en praktijk van religie in beeld. Ongezond omdat het binnen het islamitische rechtssysteem het doden van een medemens door een menigte niet is toege-staan. Mocht Farkhunda een eerlijk proces hebben gehad en inderdaad schuldig zijn bevonden door een religieuze rechter, dan had zij de optie om berouw te tonen waarop zij alsnog vrij had kunnen komen. En bij geen spijt, had ze, omdat zij een vrouw was, levenslang gekregen (in plaats van lijfelijke straffen). Ongezond interpretatie ook omdat het binnen de islamitische omgangsvormen niet toege-staan is voor vreemde mannen om een vrouw aan te raken, laat staan haar hoofddoek van haar hoofd af te rukken en haar daarmee religieus te onteren. Enfin, hun handelingen hebben geen islamitische fundering. In westerse media wordt de link sterk gelegd met het gender problematiek in Afghanistan: dat de kwestie Farkhunda bewijst hoe hatelijk men is tegenover vrouwen en hoe slecht zij behandeld worden. Al klopt dat deels, toch ben ik heilig van overtuigd dat als Farkhunda Farhad was geweest, hij dezelfde behandeling was ondergaan. Wat hier heeft plaatsgevonden is gender overstijgend. De grootste verklaring hiervoor en tevens de grootste probleem van Afghanistan is moreel verval onder grote delen van de samenleving. Vele burgers zijn zedeloos geworden en hebben lak aan ethisch handelen. Dit uit zich in niet-gekanaliseerde woede. Frustraties die gewelddadige vormen krijgen bij de geringste drama. Dit zit in de hoofden van mensen. Dit is het resultaat van een ernstige morele achterstand door jarenlange oorlog en uitputting. Vooral geestelijke uitputting. Tel daarbij op de rol van door de Saudische gesponsorde extreme religieuze leiders die de Afghaanse massa hersenspoelen. En de burgers het gevoel geven dat zij by all means de Islam moeten verdedigen. Een lichtpuntje is dat deze zaak in alle ernst is opgepakt door Afghaanse mensenrechtenactivisten en burgers. Het feit dat de doodskist van Farkhunda voor het eerst in de Afghaanse geschiedenis door vrouwen is gedragen naar haar rustplaats breekt al een belangrijke taboe. Vrouwelijke en mannelijke activisten hebben zich in grote getallen gevormd en hebben hun stem luid en duidelijk laten horen: ‘Dit pikken wij niet! Wij willen gerechtigheid voor Farkhunda!’ Zo zijn er ook demonstraties in heel Afgha-nistan. Mannen en vrouwen die zij aan zij gerechtigheid en humaniteit eisen. De incapabele politie-macht staat ook onder grote druk. Voor Westerse landen zoals Nederland ligt de taak om nu in het heetst van het strijd, druk uit te oefenen op de Afghaanse regering door met politieke represailles te komen. Hopelijk wordt de dood van Farkhunda een katalysator voor mensenrechtenactivisten en andere bur-gers die zich met klem gedistantieerd hebben van deze daad om de regering onder druk te zetten. Zo brengt de dood van Farkhunda misschien op de lange termijn de menselijkheid terug bij de mensen.Op maandag 30 maart wordt door de Afghaanse gemeenschap in Nederland voor Farkhunda een stille tocht gehouden om 1900 uur op de Dam in Amsterdam. Belangstellenden kunnen deelnemen.

↧

Hete Peper en heftige liefde

April 1, 2015, 7:11 pm

≫ Next: Turken boos op Brabantse Burgemeester

≪ Previous: Moreel verval

In haar tocht langs de Nederlandse ex-koloniën, is Het Volksoperahuis aangekomen bij een nieuwe stop: Indonesië. Samen met het Papermoon Puppet Theatre uit Yogyakarta gaat het gezelschap in Hete Peper de periode van de Indonesische onafhankelijkheidsoorlog te lijf; een periode die dit jaar precies 70 jaar geleden begon.<h3>Het verhaal</h3>In Hete Peper reist de Nederlander Eric Coen voor het eerst in zijn leven naar Java. Hij bezoekt de resten van een suikerfabriek die decennialang werd gerund door zijn familie. Zijn vader is na de onafhankelijkheid van Indonesië naar Nederland vertrokken en heeft altijd gezwegen over zijn laatste jaren aldaar. Bij de restanten van de fabriek ontmoet Eric een stokoude Javaanse man die zijn vader gekend heeft. Maar ook hij hult zich in zwijgen. Door tussenkomst van de kleindochter van de oude Javaan, komen er echter toch fragmenten los van een heftige liefdesgeschiedenis. Langzaamaan tekent zich een verhaal af met een dramatische ontknoping.<h3>Inspiratie</h3>Het Volksoperahuis en Papermoon lieten zich voor Hete Peper inspireren door veel elementen. Enerzijds was het liefdesverhaal van Saidja en Adinda uit de Max Havelaar een uitgangspunt, maar ook wilden zij de strijd van de Indonesiërs voor een eigen republiek verder onderzoeken. Wat was de rol van de Nederlandse deserteur Poncke Princen tijdens de politionele acties na de Tweede Wereldoorlog? En was het lot van de Indische Nederlanders en ‘halfbloeden’? Het Volksoperahuis maakte afgelopen zomer al de voorstelling Once upon a time in the East op De Parade; een begin van het aanstippen van deze problematiek. Bij Hete Peper komt echter via Papermoon de stem van de Indonesiër zélf erbij: hoe kijkt hij terug op deze gebeurtenissen? Net als bij Once upon a time in the East, zal ook de Nederlandse Indo Rop Severien meewerken aan Hete Peper. Hij creëerde voor de voorstelling een eigentijdse vorm van wajang poppenspel.Speeldatum Bijlmer Parktheater: Hete Peper, woensdag 8 april, 20.00 uur<div style="float: right; width: 250px; padding: 5px; background-color: rgb(244, 234, 222); margin-left: 10px;">Hete Peper wordt gemaakt door: Poppenspel en beeldende scenes: Papermoon Puppet Theatre Wajang poppenspel: Rop Severien Tekst, muziek en spel: Jef Hofmeister</div>

↧