Eén vergunning voor arbeid en verblijf

April 6, 2014, 4:42 pm

≫ Next: Meer Roemenen en Bulgaren vragen burgerservicenummer aan

≪ Previous: Aangiftes tegen Wilders wegens haatzaaien

Staatssecretaris Teeven (Veiligheid en Justitie) en minister Asscher (Sociale Zaken) vinden het positief dat de procedure eenvoudiger wordt omdat nog maar ‘één vergunning aangevraagd hoeft te worden bij één instantie. Ook komen ze hiermee tegemoet aan een Europese richtlijn die voorschrijft dat er één enkele aanvraagprocedure en één gecombineerde vergunning moet komen voor werk en verblijf. De gecombineerde vergunning is bedoeld voor mensen van buiten de EU, Liechtenstein, Noorwegen, Ijsland en Zwitserland. Zij krijgen ermee het recht om langer dan drie maanden in Nederland te verblijven en te werken. De voorwaarden waaronder iemand naar Nederland mag komen om te werken en verblijven veranderen niet. Zo mag een vreemdeling pas in Nederland werken wanneer er geen arbeidsaanbod uit Nederland en de EU aanwezig is. Ook wordt getoetst of de vreemdeling wel de juiste arbeidsvoorwaarden krijgt. Het UWV adviseert op deze punten de IND. De IND wordt verantwoordelijk voor de GVVA en de afgifte ervan. De GVVA geldt voor het grootste deel van de arbeidsmigranten van buiten de EU. Een twv blijft wel bestaan voor seizoenswerkers, studenten, asielzoekers en Kroaten. Voor kennismigranten verandert er niets omdat zij nu reeds alleen een verblijfsvergunning nodig hebben. De GVVA is een verblijfsvergunning waarbij een aanvullend document is opgenomen waarin staat bij welke werkgever en in welke functie en onder welke voorwaarden de vreemdeling de arbeid mag verrichten. Wanneer niet aan die voorwaarden wordt voldaan, kan de Inspectie-SZW de werkgever een boete opleggen.

↧

Meer Roemenen en Bulgaren vragen burgerservicenummer aan

April 9, 2014, 5:10 pm

≫ Next: Meer discriminatie gemeld in 2013

≪ Previous: Eén vergunning voor arbeid en verblijf

Sinds 1 januari hebben werknemers uit Roemenië en Bulgarije geen tewerkstellingsvergunning meer nodig in Nederland. Wel zijn zij en andere arbeidsmigranten verplicht om zich in te schrijven bij het Register Niet-Ingezetenen.Na inschrijving krijgen ze een bsn. Daarmee kunnen ze aanspraak maken op Nederlandse uitkeringen, maar zijn ze ook verplicht belasting te betalen.Gemeenten en het Rijk hopen zo beter te achterhalen hoeveel arbeidsmigranten tijdelijk in Nederland wonen en werken. Nu is dat vaak onduidelijk, omdat veel arbeidsmigranten zich niet inschrijven bij een gemeente.Ook hopen ze zo beter zicht te krijgen op de werkomstandigheden en de kwaliteit van de onderkomens. In totaal schreven 998 Roemenen en 605 Bulgaren zich in. De meeste arbeidsmigranten die zich inschreven, komen uit Polen: 9475 mensen uit dit land vroegen een bsn aan.Bron: NOS.nl

↧

Meer discriminatie gemeld in 2013

April 9, 2014, 5:10 pm

≫ Next: Marokkanen boos over oproep SVB

≪ Previous: Meer Roemenen en Bulgaren vragen burgerservicenummer aan

56% van de zaken bij het College gaat over discriminatie op de arbeidsmarkt. Daarom start het College vandaag een bewustwordingscampagne tegen discriminatie op het werk. Laurien Koster, voorzitter: “Uitsluiting vindt al plaats vanaf de eerste stappen op de arbeidsmarkt. Ook in 2013 kreeg het College signalen dat bedrijven stagiairs weigeren vanwege bijvoorbeeld hun huidskleur of omdat zij een hoofddoek dragen.”<h3>Discriminatiecijfers</h3> In 2013 beantwoordde het College 2581 vragen, ontving het 498 verzoeken om een oordeel van het College en deed het 183 uitspraken. Het aantal zaken over afkomst is het meest gestegen 14% naar 18%. Bij de uitspraken waren geslacht (22%), handicap/chronische ziekte (17%) en leeftijd (17%) de drie meest voorkomende discriminatiegronden. In steeds meer zaken is daadwerkelijk sprake van discriminatie. De afgelopen twee jaar is dit aantal gestegen van 56% in 2011 naar 62% in 2013. In 77% van deze zaken nam de discriminerende partij maatregelen om de discriminatie ongedaan te maken of in de toekomst te voorkomen. Dit is 7% meer dan in 2012. Hieruit blijkt dat werkgever, scholen en ondernemers vaak niet weten dat zij discrimineren. <a href="http://zoekservice.mensenrechten.nl/StippWebDLL/Resources/Handlers/DownloadBestand.ashx?id=2272" target="_blank">Download het jaarverslag</a>

↧

Marokkanen boos over oproep SVB

April 10, 2014, 5:52 pm

≫ Next: Souk Medina: evenementen door heel Amsterdam.

≪ Previous: Meer discriminatie gemeld in 2013

De SVB vraagt Marokkaanse ontvangers van een Aanvullende Inkomstenvoorziening Ouderen (AIO) sinds vorige week per brief dat nummer door te geven. Daarmee kan de SVB in Marokko nagaan of iemand daar huizen, grond of spaargeld heeft.Die regeling is voor ouderen met een ontoereikend pensioen en weinig vermogen en extra inkomsten: met de AIO wordt de AOW aangevuld tot het minimuminkomen. Het is verplicht buitenlandse eigendommen te melden, maar het is voor de SVB vaak moeilijk te controleren of iemand dat gedaan heeft.Volgens voorzitter Abdou Menebhi van<a target="_blank" href="http://www.emcemo.nl/"> Emcemo</a> wordt door de brief van de SVB de hele gemeenschap op voorhand beschuldigd van fraude. 'Het is niet aan de SVB om te beoordelen of de extra aanvulling moet worden gegeven: daar is de rechter voor. Dit is chantage.' Menebhi vindt dat de SVB duidelijk had moeten zeggen waar het identiteitsnummer voor kan worden gebruikt.Lees het hele artikel op <a href="http://www.parool.nl/parool/nl/4/AMSTERDAM/article/detail/3632222/2014/04/09/Fraudevraag-van-Sociale-Verzekeringsbank-zint-Marokkanen-niet.dhtml">parool.nl</a>

↧

Souk Medina: evenementen door heel Amsterdam.

April 13, 2014, 6:58 pm

≫ Next: Geen Nederlands, geen bijstand

≪ Previous: Marokkanen boos over oproep SVB

In het concertgebouw is er op 1 en 2 mei een<a target="_blank" href="http://concertgebouw.nl/concerten/souk-dutch-arabic-music-dance-geplaceerd?path=event%3D42955%2Fvan%3D01-05-2014"> spectaculair concert en dansfeest</a>, waarbij grote sterren uit de Arabische wereld het podium delen met symfonieorkest Holland Symfonia, solisten van Het Nationale Ballet en andere Nederlandse artiesten. Het <a target="_blank" href="http://www.souk.nl/SOUKMedina/AmsterdamMuseum">Amsterdam Museum</a> organiseert een speciale lezing door antropologe Vanessa Vroon-Najem. Haar onderzoek naar vrouwen die zich tot de islam bekeerd hebben, vormt de basis van de expositie ‘Bekeerd, moslim worden - moslim zijn’, die van 11 maart t/m 27 juli in het museum te zien is. <a target="_blank" href="http://www.souk.nl/SOUKMedina/Atria">Atria, kennisinstituut emancipatie en vrouwengeschiedenis</a>, vertoont tijdens het festival de expositie van de kunstenares Ellen Schippers, ‘Snowwhite & Sherazade’. In deze expositie plaatst Ellen Schippers deze twee vrouwbeelden tegenover elkaar en gaat zo de dialoog aan tussen Oost en West met videoinstallaties, foto’s en poëzie. Tijdens SOUK is ook de tentoonstelling The Citadel van de Iraanse documentaire fotograaf Kaveh Golestan (1950-2003) bij<a target="_blank" href="http://www.souk.nl/SOUKMedina/Foam"> Foam </a>op Keizersgracht 609 te zien. Kaveh Golestan - The Citadel laat vijfenveertig vintage foto’s zien uit de serie Prostitute, gemaakt tussen 1975 en 1977, van vrouwen werkzaam in de Citadel van Shahr-e No, de rosse buurt van Teheran. Zijn portretten bieden een intieme, menselijke kijk in het leven van deze vrouwen. <a target="_blank" href="http://www.souk.nl/SOUKMedina/Galerie-Wies-Willemsen">Galerie Wies Willemsen</a> presenteert van 27 april t/m 2 mei 2014 in de oud-Katholieke Kerk, (Ruysdaelstraat 39, Amsterdam) de expositie: ‘SOUK! Hedendaagse kunst uit de Arabische wereld’. <a target="_blank" href="http://www.souk.nl/SOUKMedina/Stedelijk-Museum">Museum Van Loon, Stedelijk Museum Amsterdam en de Rijksakademie van beeldende kunsten</a> presenteren een gezamenlijke tentoonstelling in het kader van SOUK Medina. De selectie brengt werken die een sterke relatie hebben met de Arabische culturele geschiedenis. In het koetshuis van Museum Van Loon zal ondermeer werk worden getoond van Ayman Ramadan (Egypte, 1980)<div>Op 2 mei opent Framer Framed in <a href="http://www.souk.nl/SOUKMedina/Tolhuistuin" target="_blank">de Tolhuistuin</a> met de tentoonstelling Crisis of History deel 1: Welcome to the End of History. Hierin onderzoeken jonge kunstenaars uit het Midden-Oosten de crisis waarin hetgebied momenteel verkeert.</div>Ter afsluiting van het SOUK Festival is zondagmiddag 4 mei een Cinema Concertvoorstelling te zien bij filmmuseum <a target="_blank" href="http://www.souk.nl/SOUKMedina/EYE">Eye </a>van de stille film Kiff Tebbi (1928), over de Italiaans-Turkse oorlog van 1911-1912. Met live muzikale begeleiding door het Ahaddaf Quartet, met Mohamed Ahaddaf (ud), Avishai Darash (piano), Stephan Raidl (bas) en Ulas Aksunger (percussie) Voor meer  informatie over de diverse activiteiten,  lokaties, openingstijden en toegangsprijzen: zie <a target="_blank" href="http://www.souk.nl/">de website </a>

↧

Geen Nederlands, geen bijstand

April 21, 2014, 1:37 pm

≫ Next: Omgaan met de lange arm van Marokko

≪ Previous: Souk Medina: evenementen door heel Amsterdam.

De wet 'Geen Nederlands, geen bijstand' moet volgend jaar al van kracht worden. In het voorstel staat dat wie een bijstandsuitkering aanvraagt basaal Nederlands moet kunnen spreken en eenvoudige gesprekken moet kunnen voeren. Als je dat niet kan word je verplicht de taal te leren. Gemeenten, die over de bijstandsuitkering gaan, zouden de taalbeheersing kunnen toetsen.Bij weigering wordt 20% op de bijstandsuitkering gekort. Als je na een half jaar nog steeds verwijtbaar geen vorderingen hebt gemaakt word je 40% gekort. Wie na een jaar nog geen basaal Nederlands spreekt, raakt de uitkering kwijt.

↧

Omgaan met de lange arm van Marokko

April 21, 2014, 1:37 pm

≫ Next: Sporten met een hoofddoek

≪ Previous: Geen Nederlands, geen bijstand

Met argwaan volgen Nederlandse politici en media de manier waarop de Marokkaanse overheid de band met landgenoten in het buitenland stevig probeert aan te halen. In deze discussies doemt, aldus Kahmann, het beeld op van weerloze onderdanen. De promovenda onderzocht hoe Marokkaanse Nederlanders daadwerkelijk omgaan met deze zogenaamde lange arm van de Marokkaanse overheid.Kahmann voerde een kwalitatief onderzoek uit onder 48 Marokkaanse Nederlanders. De groep was divers en bestond zowel uit respondenten die in Marokko zijn geboren (waarvan een deel in de stad was opgegroeid en een deel op het platteland) als met in Nederland geboren Marokkanen. De groep was eveneens divers wat betreft verdeling man-vrouw en opleidings- en inkomensniveau. Conclusie: Marokkaanse Nederlanders handelen al naar gelang hun persoonlijke behoeften. Ze vinden het dikwijls prima om hun geldzaken via Marokkaanse banken te regelen als dat in hun eigen belang is. De overheidsbemoeienis met religie ligt gevoeliger. Velen volgen wel de Marokkaanse islamitische traditie, maar willen geen bemoeienis met hun moskee in Nederland en de keuze voor de imam.<h3>In Marokko geboren Marokkanen kritischer</h3>Er blijken grote verschillen te bestaan hoe de lange arm ervaren wordt. ‘De in Marokko geboren Marokkanen zijn doorgaans kritischer over deze inmenging vanwege hun ervaringen in het thuisland. Wanneer respondenten zich bewust zijn van schending van mensenrechten, kan het voor hen onvoorstelbaar zijn dat sommige Marokkaanse Nederlanders persoonlijke relaties met Marokkaanse autoriteiten aangaan. Zij vinden dat hun landgenoten de Marokkaanse overheid in de kaart spelen door zich te laten fêteren tijdens feestelijke bijeenkomsten van Marokkaanse ambtenaren.’ Ook de Nederlandse Adviesraad voor de Marokkaanse gemeenschap in het Buitenland, een adviesorgaan van de Marokkaanse overheid waar Nederlandse Marokkanen zitting in hebben, roept verdeelde reacties op: ‘Sommigen juichen het toe dat migranten zo een stem krijgen, anderen zien het als een vazal van de overheid om te infiltreren in de gemeenschap in Nederland.’ Grote verschillen hoe Marokkaanse Nederlanders omgaan met lange arm Marokko . Lees meer op de website van<a target="_blank" href="http://www.hum.leidenuniv.nl/lucis/actueel/grote-verschillen-hoe-marokkaanse-nederlanders-omgaan-met-lange-arm-marokko-.html"> Lucis/universiteit Leiden</a>

↧

Sporten met een hoofddoek

April 21, 2014, 1:37 pm

≫ Next: Het Taksim plein en de 1 mei viering van 2014

≪ Previous: Omgaan met de lange arm van Marokko

Het gaat haar met name om emancipatie, niet alleen van de moslimvrouw, maar ook van organisaties als de FIFA. NPO Spirit, het digitale levensbeschouwelijke platform van de publieke omroep maakte een reportage over haar beweegredenen. Bekijk hieronder de reportage.   <iframe width="490" height="240" frameborder="0" src="http://www.spirit24.nl/player/frame/?episode=urn:vpro:media:program:40331977&type=urn&width=560&height=320&still=&autostart=off&volume=5&startTime=00:00:00" style="border: none; overflow: hidden;"></iframe>

↧

Het Taksim plein en de 1 mei viering van 2014

May 10, 2014, 6:49 am

≫ Next: Feestje voor 'meer Marokkanen' in Nederland

≪ Previous: Sporten met een hoofddoek

Het Taksim-plein in Istanboel is het geheugen en het geweten van de arbeidersstrijd en de 1 Mei-viering. Het is weliswaar een Istanboels plein maar het heeft voor de arbeidersstrijd in heel Turkije en voor de gehele arbeidersklasse van Turkije een bijzondere symbolische waarde. Op dit plein zijn tijdens de 1 Mei-viering in 1977 tientallen arbeiders vermoord. ‘Duistere krachten’ (lees: elementen van de Turkse geheime dienst onder aanvoering van de CIA) hebben toen op de arbeidersmassa geschoten. De schietpartijen maakten een einde aan het leven van arbeiders en veroorzaakten paniek waardoor mensen zijn doodgedrukt. Er ontstond een bloedbad en zo kwam de viering ten einde. De toenmalige heersers, met hun gestolen rijkdom en hun ‘duistere krachten’, dachten dat zij de arbeidersklasse een ‘les’ hadden geleerd. De les dat 1 Mei niet meer gevierd behoorde te worden, want anders dan zou er ‘dit’ gebeuren!<h3>Na de militaire coup</h3>De tijd leerde echter dat die les niet geleerd was. De arbeiders bleken strijdbaarder en moediger dan de moordenaars en hun opdrachtgevers hadden gedacht of gehoopt. Arbeiders bleven koste wat het kost hun feest vieren. Enkele jaren later, op 12 september 1980, pleegde het Turkse leger, wederom met een grote betrokkenheid van de CIA en tot genoegen van de kapitalisten die georganiseerd waren in de TÜSİAD (Organisatie van Turkse ondernemers en industriëlen) een fascistische militaire coup. Het leger, onder leiding van de fascistische militaire junta, en de andere onderdelen van het kapitalistische staatsapparaat verklaarden de arbeidersklasse, de revolutionaire socialistische beweging en het gehele volk de oorlog. Maar zelfs onder die omstandigheden werd 1 Mei op verschillende plekken in het land illegaal gevierd. De tijd verstreek en de arbeidersklasse bouwde haar strijd wederom op, veroverde nieuwe posities en was weer massief aanwezig, ook in de arena van de politieke klassenstrijd. Met hoogtepunten zoals de acties in de lente van 1987, de staking van de mijnarbeiders te Zonguldak, hun mars naar Ankara, de daarmee gepaard gaande landelijke staking van metaalarbeiders en andere e acties in de negentiger jaren van de vorige eeuw en het eerste decennium van deze eeuw, de acties van de Tekel-arbeiders in 2008, 2009 en 2010, de eendaagse algemene staking die daaruit voortkwam en niet te vergeten het Taksim-verzet van mei-juni 2013. Een proces waarin de arbeidersklasse en de andere delen van de onderdrukten, waaronder zeer zeker ook het Koerdische volk, steeds in gevecht waren voor basale humanitaire en democratische rechten en vrijheden, tegen fascistisch bestuur en neoliberaal beleid en voor een menswaardig bestaan.<h3>1 mei viering weer legaal</h3>Die strijd heeft de regering van premier Erdoğan ertoe gedwongen de Dag van de Arbeid legaal te verklaren en de viering daarvan ook op het Taksim-plein toe te staan. 33 jaar na het bloedbad van 1 mei 1977 werd het Taksim-plein weer vrijgegeven voor de viering van de Dag van de Arbeid. Maar daar hebben de AKP-regering en premier Erdoğan spijt van gekregen. Het weer vrijgegeven Taksim-plein werd opnieuw een podium voor 1 Mei-vieringen en andere acties die gericht waren tegen de regering, de premier en hun asociaal, oorlogszuchtig, fascistisch regime. Deze ‘lastige’ realiteit bracht de regering ertoe om over te gaan tot herovering en vernietiging van het Taksim-plein en daarmee van een belangrijke historie en betekenisvolle symboliek in de strijd van Turkije’s arbeidersklasse.<h3>Gezi park protesten</h3>Men ging om te beginnen aan de slag met een poging tot het slopen van het Gezi-park dat aan het Taksim-plein ligt om er een mega-winkelcentrum voor in de plaats te bouwen. Het winkelcentrum zou als ‘cadeautje’ weggegeven worden aan de schoonzoon van Erdoğan en de zoon van Bülent Arınç, een van de partijgenoten en politieke naasten van premier Erdoğan. Die poging stuitte echter in de laatste dagen van mei 2013 op verzet dat met een paar mensen in het Gezi-park begon en dat zich binnen enkele weken over het hele land verspreidde. Premier Erdoğan verklaarde daarop de oorlog aan de volksoppositie die breder en vastberadener dan ooit in beweging kwam. Overal, maar in het bijzonder in het centrum van het verzet op het Taksim-plein sloeg de politie, conform de aanwijzingen van Erdoğan, grof en naar hartelust op het volk in. De balans van het aantal doden en gewonden, gearresteerden, in hechtenis genomenen, onder toezicht gemartelden, sexueel geïntimideerden en anderszins door de politie benadeelden sprak boekdelen en was schrikbarend. Sindsdien bleef de onrust op en rond het Taksim-plein bestaan, evenals de oorlog tussen de regering en de volksoppositie om de verovering van het plein. Met de nadering van de Dag van de Arbeid van 2014 verklaarde premier Erdoğan niet te zullen toestaan dat het feest van de arbeid op het Taksim-plein gevierd zou worden. Hij verklaarde de viering van 1 Mei op het plein tegen iedere prijs te zullen voorkómen en over te zullen gaan tot de daartoe nodige voorbereidingen. Dat hield onder andere in dat hij 39.000 politiemensen en een grote gemotoriseerde macht zou mobiliseren om flink op de arbeiders, vrouwen, jongeren en andere 1 Mei-gangers in te kunnen hakken. Die voorbereidingen hielden ook in dat de regering massieve propaganda zou voeren tegen de strijdbare arbeiders en vakbonden die weigerden om het 1 Mei-feest op de door Erdoğan aangewezen plekken, ver van het Taksim-plein, te gaan vieren. Volgens Erdoğan zouden de strijdbare arbeiders en vakbonden niet alleen een stelletje ongeregeld tuig zijn, maar bovendien ook door ‘duistere buitenlandse machten’ gestuurde landverraders en separatisten. Voor die antipropaganda werd een heel leger aan journalisten en een grote media-macht, direct gelieerd aan of nauw samenwerkend met het regime, ingezet. Ook de bureaucratische toplaag van bijvoorbeeld de vakcentrale Türk-İş en de andere conformistisch-collaboratieve vakbondsorganisaties namen geheel volgens eigen traditie regime-vriendelijke posities in en pleegden verraad aan de arbeiders en delen van de vakbeweging, die juist niet naar de pijpen van Erdoğan en het regime wilden dansen.<h3>Ook in 2014 geweld</h3>De viering van de Dag van de Arbeid 2014 in Istanboel verliep conflictueus. Vanaf het begin van de viering in de vroege ochtenduren werden arbeiders in de omgeving van en op de rand van het Taksim-plein geconfronteerd met massief en grof geweld. Het gebied op en in de wijde omgeving van het plein was de hele dag door één groot slagveld tussen de staat en de feestgangers. Volgens de meeste media zijn daarbij 226 mensen door de politie opgepakt en meegenomen en zijn zo’n 50 mensen, waaronder kinderen, gewond geraakt. Ook in sommige andere steden zoals Ankara en Izmir heeft de politie grof geweld gebruikt tegen arbeiders en jongeren. In de meeste andere steden verliep de viering van de Dag van de Arbeid relatief rustig. Het feest van de arbeid was compleet omdat dat ook in Koerdistan wederom werd gevierd. Het scanderen van leuzen voor democratie, gelijke rechten en vrijheid voor iedereen en alle volkeren in Turkije vormde een belangrijk onderdeel van de 1 Mei-viering. Net als het stellen van allerlei sociale en sociaal-economische eisen zoals het recht op werk en werkgarantie, betere arbeidsvoorwaarden, gezondere en veiligere arbeidsomstandigheden, afschaffing van het even knechtende als vernederende systeem van onderaanneming en toekenning van het onbeperkte recht op vakbondsorganisatie, cao-vorming en staking. <img width="434" height="283" align="middle" alt="" src="http://media.wereldjournalisten.nl/media/uploads/2014/kinderen.jpg" /> Ondanks alle maatregelen en het brute staatsgeweld is het een klein aantal mensen toch gelukt om tot op het middelpunt van het Taksim-plein door te dringen. Op zich is dat een pittige boodschap van de arbeiders aan het adres van Erdoğan, zijn regering en zijn politiemacht. Deze boodschap luidt: ‘Jullie kunnen voorbereiden en mobiliseren wat jullie willen, onze strijd zal zegevieren, wij zullen winnen, het Taksim-plein was en is van ons en zal van ons blijven! Tot ziens op 1 Mei 2015, op het Taksim-plein! De strijd gaat door, want dit was nog maar het begin!’.<img width="437" height="293" align="middle" alt="" src="http://media.wereldjournalisten.nl/media/uploads/2014/jongeren copy.jpg" />

↧

Feestje voor 'meer Marokkanen' in Nederland

May 10, 2014, 6:49 am

≫ Next: Onverwacht hoge instroom Eritrese asielzoekers

≪ Previous: Het Taksim plein en de 1 mei viering van 2014

Uiteraard is het feestje een reactie op de uitlatingen van PVV-leider Geert Wilders. Het initiatief bleek op Facebook een groot succes te zijn. De <a target="_blank" href="https://www.facebook.com/meermarokkanen?fref=ts">Facebookpagina ‘Meer Marokkanen’</a> verzamelde namelijk al meer dan 15.000 likes, de organisatie hoopt dan ook op een groot succes, aldus Dichtbij.nl. Het <a target="_blank" href="http://www.tolhuistuin.nl/wp-content/uploads/images/THT_meer-marokkanen-EMAIL-V2.png">feestje</a> in de Tolhuistuin 'is voor iedereen die zin heeft in een feestje', zo sprak Rajae El Mouhandiz namens de organisatie tegenover Radio 1. Volgens Mouhandiz leeft het onderwerp Marokkanen enorm in Nederland. Daarom is het volgens haar hoog tijd voor een goed feest. Hierbij moeten de positieve kanten van de Marokkaanse cultuur benadrukt worden.<iframe width="560" height="315" frameborder="0" src="//www.youtube.com/embed/4Mr6bFrL21k" allowfullscreen=""></iframe>Line up: Ome Omar, Naima El Bezaz, Rajae El Mouhandiz, Einstein Barbie, Sami (Kasba), Mannekijn, Muna Shirwa, Hind Hakki, DJ’s: Rebel UP!, Redeau Ré, SinuZ Tijd: van: 21:00 uur tot 02:00 uur. Toegang: €10 excl. servicekosten, inclusief Marokkaanse hapjes. (geen winstoogmerk) Locatie: Tolhuistuin, Amsterdam - <a href="http://www.tolhuistuin.nl/" target="_blank">http://www.tolhuistuin.nl/</a> Kaartverkoop: <a href="http://www.ticketmaster.nl/event/129953" target="_blank">http://www.ticketmaster.nl/event/129953</a>

↧

Onverwacht hoge instroom Eritrese asielzoekers

May 10, 2014, 6:49 am

≫ Next: Culturele waarden bepalen mate van etnocentrisme

≪ Previous: Feestje voor 'meer Marokkanen' in Nederland

In heel 2013 kwamen 980 Eritreërs naar Nederland voor een eerste asielaanvraag. In de maand april van 2014 hebben zich nu al ruim 1.000 Eritreërs gemeld. Dat staat in een brief die staatssecretaris Teeven op 2 mei naar de Tweede Kamer heeft gestuurd. De veelal vergelijkbare verklaringen die de Eritreërs bij hun intake afleggen over hun reisroute en het gelijke geldbedrag in euro’s dat ze veelal bij zich hebben, kunnen een indicatie voor mensensmokkel zijn. Daarom heeft staatssecretaris Teeven zijn diensten gevraagd alert te zijn op mogelijke signalen van mensensmokkel en –handel.De situatie in Eritrea kenmerkt zich al jarenlang door een zeer streng regime dat nagenoeg geen ruimte biedt voor oppositie. De Eritrese regering past zware straffen toe, vaak zonder rechtsgang. Het landgebonden asielbeleid ten aanzien van Eritrea weerspiegelt de zorgwekkende situatie en kent als uitgangspunt dat illegale uitreis en gedwongen terugkeer leiden tot een risico op schending van artikel 3 EVRM. Gedwongen terugkeer vanuit Nederland naar Eritrea vindt niet plaats.

↧

Culturele waarden bepalen mate van etnocentrisme

May 10, 2014, 6:49 am

≫ Next: €urovisions en Remixing Europe; beeldvorming over migranten

≪ Previous: Onverwacht hoge instroom Eritrese asielzoekers

Om gevoelens tegen immigranten beter te begrijpen is het belangrijk te onderzoeken hoe contacten tussen allochtonen en autochtonen, kortgezegd interetnische contacten, hierop van invloed zijn. Het kan hierbij gaan om persoonlijke contacten, zoals met collega’s en buren, maar ook om indirecte contacten zoals het aandeel immigranten in een land. Onderzoek hiernaar heeft tot dusver enerzijds benadrukt dat interetnische contacten leiden tot negatiever denken over etnische minderheden, doordat autochtonen zich bedreigd voelen in hun economische positie. Anderzijds wordt gesteld dat persoonlijke contacten, met name interetnische vriendschappen, ervoor zorgen dat anti-immigranten sentimenten worden teruggedrongen.<h3>Culturele stabiliteit</h3>Wat echter in dergelijk onderzoek meestal buiten beschouwing blijft is de manier waarop mensen aankijken tegen cultuur. Manevska heeft onderzocht onder welke omstandigheden interetnische contacten leiden tot meer of minder sentimenten tegen immigranten. In haar onderzoek legt ze uit dat de interpretatie van dergelijke contacten afhangt van de mate waarin mensen cultuur zien als een vaststaand en onveranderlijk gegeven wat behouden moet worden. Oftewel: de mate waarin mensen waarde hechten aan culturele stabiliteit. In eerder onderzoek naar etnocentrisme is dit idee onderbelicht gebleven. Er is bijvoorbeeld ten onrechte aangenomen dat vooral economische belangen, zoals de verdeling van sociale voorzieningen, een rol spelen bij het verklaren van anti-immigranten sentimenten. Toetsing van haar nieuwe theorie leidt onder andere tot het inzicht dat de negatievere houding jegens immigranten in tijden van economische crisis niet voortkomt uit zorgen over economische goederen. Het kan volgens Manevska vooral worden gezien als een reactie op de verstoring van de sociale orde die een dergelijke crisis teweegbrengt. Ook is het niet zo dat een groter aantal immigranten in een land per definitie samengaat met negatiever denken over immigranten. Vooral autochtonen die sterk hechten aan culturele stabiliteit zullen negatiever denken over etnische minderheden zodra het aandeel immigranten in een land groter is.<h3>Bereidheid</h3>Tenslotte is gebleken dat zowel de bereidheid om interetnische contacten aan te gaan als de interpretatie van zulke contacten afhangt van de mate waarin men hecht aan culturele stabiliteit. Hoe meer men daaraan hecht, hoe minder men geneigd is het contact te zoeken en dergelijk contact positief te beoordelen. Dit interpretatieverschil is het meest uitgesproken in contactsituaties waarin een onbekende zich onbeleefd gedraagt. Het oordeel van mensen die sterk hechten aan culturele stabiliteit is in dergelijke contactsituaties beduidend negatiever wanneer de onbekende een niet-Westerse allochtoon is.

↧

€urovisions en Remixing Europe; beeldvorming over migranten

May 10, 2014, 6:49 am

≫ Next: Nieuwe Liefde geeft mini-magazine vluchtelingen uit

≪ Previous: Culturele waarden bepalen mate van etnocentrisme

Doc Next Network is een Europees netwerk van media-makers, onderzoekers, journalisten en activisten. In de workshops die zij organiseren merken ze dat jonge media-makers met een migrantenachtergrond zich vaak niet goed vertegenwoordigd voelen in de mainstream media. Met de Europese Verkiezingen in aantocht maakt Doc Next Network zich daarom sterk voor een publieke opinie waarin migranten zich juist vertegenwoordigd weten, en presenteren het de live cinema show €urovisions en de publicatie Remixing Europe.<iframe width="500" height="281" src="//player.vimeo.com/video/90593964" webkitallowfullscreen="" mozallowfullscreen="" allowfullscreen=""></iframe><h3>€urovisions – een live cinema show</h3>€urovisions is een  live cinema show van vier media- kunstenaars: Farah Rahman (NL), Karol Rakowski (PL), Noriko Okaku (GB) en Malaventura (ES). Zij remixen muziek, film en uniek materiaal uit onder andere de EYE-collectie tot een cinematografische happening waarin het verhaal van migranten tot leven komt. Waarom wagen zij hun leven om in Europa te werken en te wonen? “If I had a nice life I would never have left my country.” Dinsdag 20 mei, 19.15 uur, Eye Film Instituut, Amsterdam. Kaarten á €10 (regulier),  €7,50 (kind of vriend van Eye)  of €8,50 (korting) zijn <a href="http://www.eyefilm.nl/%E2%82%ACurovisions-live-cinema-performance-0?show_id=1152489" target="_blank">hier</a> te bestellen<h3>Publicatie Remixing Europe</h3>Remixing Europe onthult het beeld van migranten in de Europese media. Vier case-studies vormen de context voor de publieke beeldvorming over migranten en migratie. Met bijdragen van gezaghebbende journalisten, kunstenaars en academici waaronder Fatima El-Tayeb (auteur ‘European Others’), Jamie Bartlett (Engeland, onderzoeker social media en populisme in de EU, en auteur ‘Twitter and Immigration’) en Krzystof Czyżewski (Polen, oprichter van de Borderland Foundation). Bij de publicatie hoort de filmcatalogus met alle filmbeschrijvingen en biografieën van jonge Europese media-makers met een migranten achtergrond - in het kader van het project vertellen zij hun eigen verhaal. Remixing Europe is kosteloos verkrijgbaar via www.docnextnetwork.org, in print en <a target="_blank" href="http://issuu.com/eurocult/docs/remixing_europe_-_unveiling_the_ima">online</a> versie. De publicatie Remixing Europe wordt voorafgaand aan de show van €urovisions in Eye (20 mei / 19.15 uur) gepresenteerd door Naema Tahir (Pakistaans-Nederlandse schrijver, mensenrechten advocaat en universitair docent) en Juan Luis Sánchez (Spaanse journalist en oprichter eldiario.es). Doc Next Network is een initiatief van de European Cultural Foundation (ECF). De ECF ondersteunt naast Doc Next Network tal van andere Europese kunstenaars en organisaties. De ECF zet zich in voor een open en democratisch Europa, waarin alle burgers zich vertegenwoordigd voelen. Europe powered by culture! Meer informatie: <a href="http://www.docnextnetwork.org" target="_blank">www.docnextnetwork.org</a> of <a href="http://www.culturalfoundation.eu" target="_blank">www.culturalfoundation.eu</a>

↧

Nieuwe Liefde geeft mini-magazine vluchtelingen uit

May 17, 2014, 8:07 am

≫ Next: Stil protest mijnramp

≪ Previous: €urovisions en Remixing Europe; beeldvorming over migranten

Met actuele, ongekend grote ontheemdenstromen die onder meer het gevolg zijn van de oorlog in Syrië, heeft dit minimagazine als doel extra aandacht te vragen voor de positie van vluchtelingen. Deze uitgave (16 pagina’s op A6 formaat) verschijnt in een oplage van 46.000 en is onder meer verkrijgbaar via De Nieuwe Liefde. Het minimagazine opent met een reportage over Syrische ontheemden die tijdens hun vlucht naar Europa in een Bulgaars kamp en in de buitenwijken van Istanbul onder moeilijke omstandigheden proberen te overleven. Daarnaast brengen twee pagina’s de feiten rondom vluchtelingenstromen op een verhelderende manier in kaart. In de rubriek Met alle liefde vertellen drie vrijwilligers over de hulp die ze in Nederland kunnen bieden rond het herenigen van gezinnen, het vinden van een baan, of de terugkeer naar het land van herkomst. De redactie van Nieuwe Liefde maakte dit minimagazine in samenwerking met VluchtelingenWerk Nederland, de Stichting voor Vluchteling-Studenten UAF, Kerk in Actie en de VN-vluchtelingenorganisatie UNHCR. Het tijdschriftje zal worden verspreid tijdens de Nacht van de Vluchteling, bij publicaties van de betrokken organisaties en tijdens tal van evenementen in het kader van Wereldvluchtelingendag op 20 juni. Het mini-magazine is online te lezen via <a href="http://denieuweliefde.com/minimagazine" target="_blank">denieuweliefde.com/minimagazine</a>.| Papieren exemplaren zijn gratis op te vragen via <a href="mailto:magazine@denieuweliefde.com">magazine@denieuweliefde.com</a>.

↧

Stil protest mijnramp

May 17, 2014, 8:07 am

≫ Next: Actieplan arbeidsmarkt-discrimniatie

≪ Previous: Nieuwe Liefde geeft mini-magazine vluchtelingen uit

Bij de mijnramp die zich dinsdag in Soma in de westelijke provincie Manisa (Turkije) heeft voorgedaan zijn minstens 282 mijnwerkers om het leven omgekomen. Er wordt gevreesd voor het leven van honderden anderen die nog wachten om te worden gered 2 kilometer onder de grond. Onder de slachtoffers is ook een 15-jarige jongen die in de mijn werkte. De organisatoren schrijven in hun oproep: "Wij zijn in diepe rouw en tegelijkertijd woedend. Woedend om de slechte werkomstandigheden en ontbrekende zekerheid voor de arbeiders omdat er zakken gevuld moesten worden, woedend omdat deze tragedie wordt bestempeld als een arbeidsongeval. Vrijdag 16 mei om 19.30 uiten wij ons verdriet en onze woede door middel van een stil protest. Een ieder die wil deelnemen aan dit stille protest is van harte uitgenodigd. Laten we met z’n allen ons eerbetoon aan de overledenen en onze steunbetuiging aan de nabestaanden uiten".De mijnramp in Soma leidde tot veel protesten tegen de regering. Na de privatisering van de mijnen, waarvan vooral aan de regeringspartijen gelieerde bedrijven zouden hebben geprofiteerd,  zou nauwelijks in veiligheid zijn geïnvesteerd. Premier Erdogan gooide olie op het vuur door de ramp te bagatelliseren: " In 1862 zijn in Engeland 204 mensen in een mijn omgekomen, in 1907 in de Verenigde Staten 'met al zijn technische mogelijkheden' 361. Dergelijke ongelukken gebeuren voortdurend". Ook de foto van een medewerker van Erdogan die een nabestaande van een van de omgekomen kompels wegtrapt zorgde voor veel beroering.Turkije is in het verleden al herhaaldelijk getroffen door mijnongelukken. De ergste tot nu toe was in 1992 toen 263 mijnwerkers omkwamen door een gasexplosie in de provincie Zonguldak. Ook die rampen zorgden vaak voor protest.

↧

Actieplan arbeidsmarkt-discrimniatie

May 17, 2014, 8:07 am

≫ Next: Basisexamen inburgering in het buitenland verandert

≪ Previous: Stil protest mijnramp

Ook moet de politie voortaan alle aangiftes van discriminatie oppakken en doet de Rijksoverheid vanaf 2015 geen zaken meer met bedrijven die veroordeeld zijn wegens discriminatie. Lopende contracten worden verbroken. Dit staat in een actieplan tegen discriminatie dat minister Asscher vandaag, mede namens minister Plasterk van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties, minister Opstelten van Veiligheid en Justitie en minister Bussemaker van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap aan de Tweede Kamer stuurt. De gevolgen van discriminatie zijn ernstig voor de mensen die het overkomt. Het kabinet neemt daarom 44 maatregelen om discriminatie op de werkvloer en de arbeidsmarkt aan te pakken. Zo worden beloningsverschillen en discriminatie bij werving en selectie van personeel onderzocht. Ruim zestig procent van de Nederlanders met een Marokkaanse of Turkse achtergrond en voelde zich het afgelopen jaar gediscrimineerd. Een kwart van de Nederlanders ervaarde discriminatie vanwege bijvoorbeeld hun geslacht, seksuele voorkeur, leeftijd of een zwangerschap. Discriminatie is een maatschappelijk probleem dat het kabinet niet alleen kan oplossen. Mensen die gediscrimineerd worden, moeten daar melding van maken. Ook werkgevers en werknemers hebben een belangrijke verantwoordelijkheid. Het SER-advies ‘Discriminatie werkt niet!’ is een goede stap. Het kabinet neemt met dit actieplan aanvullende maatregelen.<a href="http://www.rijksoverheid.nl/documenten-en-publicaties/kamerstukken/2014/05/16/kamerbrief-actieplan-arbeidsmarktdiscriminatie-en-kabinetsreactie-ser-advies.html" target="_blank">Download het actieplan </a>

↧

Basisexamen inburgering in het buitenland verandert

June 1, 2014, 9:54 pm

≫ Next: De massamoord op mijnwerkers in Soma

≪ Previous: Actieplan arbeidsmarkt-discrimniatie

Dit betekent dat de examenvragen op een andere manier gesteld gaan worden. Om hier goed op aan te sluiten zullen de examenonderdelen zelf ook vernieuwd worden. Het niveau* van het examen blijft wel hetzelfde. Dit betekent ook dat de leerstof hetzelfde blijft.<h3>De belangrijkste veranderingen op een rijtje:</h3><ul><li>Per 1 november 2014 wordt het basisexamen inburgering in het buitenland niet meer per telefoon afgenomen maar met de computer.</li><li>Het examen bestaat nog steeds uit dezelfde onderdelen. Wel wordt voor enkele onderdelen de naam gewijzigd:</li></ul><blockquote><blockquote>Spreekvaardigheid (nu nog TGN)Leesvaardigheid (nu nog GBL) Kennis van de Nederlandse Samenleving (KNS)</blockquote></blockquote><ul><li>Deze drie examenonderdelen kunnen tegelijk of afzonderlijk worden afgelegd. Hierdoor hoeft een kandidaat niet het hele examen over te doen als voor een examenonderdeel de score onvoldoende is.</li><li>Het grootste deel van de vragen zal in de vorm van meerkeuzevragen gesteld worden. Voor het onderdeel Spreekvaardigheid moet de kandidaat ook antwoorden inspreken. Deze antwoorden worden beoordeeld door menselijke beoordelaars en niet door de computer.</li><li>Vanaf 1 oktober 2014 kunnen kandidaten zich aanmelden voor het nieuwe examen.</li><li>Het basisexamen inburgering in zijn huidige vorm wordt voor het laatst op 31 oktober 2014 afgenomen. Vanaf 1 november 2014 wordt het basisexamen inburgering in de nieuwe vorm afgelegd.</li><li>Er komt een aangepast zelfstudiepakket. Dit zal vanaf september 2014 beschikbaar zijn.</li><li>Het oude zelfstudiepakket blijft bruikbaar. Op de website ‘NaarNederland.nl’ komt vanaf september 2014 een overzicht te staan met de wijzigingen ten opzichte van het oude pakket. Ook zal een nieuwe handleiding te downloaden zijn over de gang van zaken rondom het examen.</li><li>Vanaf september 2014 zullen oefenexamens ter beschikking worden gesteld via de website ‘<a href="http://www.naarnederland.nl/" target="_blank">NaarNederland.nl</a>’.</li></ul>

↧

De massamoord op mijnwerkers in Soma

June 1, 2014, 9:54 pm

≫ Next: AMV's niet langer in detentiecentra

≪ Previous: Basisexamen inburgering in het buitenland verandert

Niet alleen op het gebied van arbeid is er sprake van systematische schending van humanitaire en democratische rechten, ook op de overige terreinen is dat sinds jaar en dag het geval. De teugelloze en provocatieve aard van het geweld dat alleen al gedurende het afgelopen jaar tegen stakende arbeiders en demonstrerende jongeren, vrouwen, alevieten en Koerden werd gebruikt, spreekt boekdelen. Dát geweld, waarbij doorgaans ook doden vallen, toont aan hoe de staat en de regering over humanitaire en democratische rechten denken, hoe belangrijk zij de levens van de eigen onderdanen vinden en wat hun opvatting is over ‘goed bestuur’.<h3>Ramp had voorkomen kunnen worden</h3>Dat alles bleek ook vóór en ná de mijnramp, die op 13 mei 2014 in het district Soma in West-Turkije plaatsvond. De ramp waarbij honderden mensenlevens verloren zijn gegaan, waarbij gezinnen werden ontwricht , en waarbij vele harten zijn gebroken en dromen in duigen zijn gevallen. Het verlies heeft verdriet, leed en verontwaardiging met zich meegebracht. Niet alleen in Soma, maar in het hele land en ook ver daarbuiten. Onder de slachtoffers bevonden zich immers niet alleen mensen uit het district Soma, maar uit alle delen van het land. Een deel van hen had ook familie in het buitenland wonen. Meer dan 300 arbeiders verloren zo maar hun leven door deze ramp die zeer zeker voorkomen had kunnen worden als de mijnbazen voldoende geïnvesteerd zouden hebben in betere arbeidsomstandigheden en tijdig de nodige voorzorgsmaatregelen genomen zouden hebben. Jaren, maanden, weken en zelfs dagen voordat de ramp plaatsvond hadden organisaties van ingenieurs en andere relevante technici, kritische vakbondsmensen en progressieve politici al gewezen op de onaanvaardbare risico’s en gevaren die direct gerelateerd waren aan de zeer slechte arbeidsomstandigheden en het systeem van onderaanneming in de mijnbouw.<h3>Privatisering verrijkt de machthebbers</h3>Kritische vakbondsmensen, progressieve politici en andere deskundigen hebben ook steeds gewezen op de verwerpelijkheid van privatisering, uitlening of verhuur van de mijnen. Praktijken die, zeker in de omstandigheden van Turkije, een voortdurende aanslag op de levens van arbeiders betekenen. En niet ten onrechte: Turkije bekleedt in de wereld de derde en in Europa de eerste plaats bekleedt als het gaat om de aantallen arbeidsongelukken. Desondanks schoven de AKP-regering en premier Erdoğan alle oprechte aandrang en waarschuwingen terzijde en voerden zij hun privatiseringspolitiek steeds fanatieker door. Privatiseringspolitiek is door de jaren heen de core-business van de AKP-regering en haar voorman Erdoğan gebleken. Statistieken tonen aan dat het aantal privatisaties door deze regering enkele malen hoger is dan het totaal aantal van alle voorgaande regeringen samen, sinds 1980. Het geld dat door de privatisaties werd opgebracht ging grotendeels naar familie, vrienden en aanhangers van Erdoğan en zijn partij. Om ook gewone burgers tot aan zich te binden liet hij tonnen steenkool en macaroni uitdelen. De gedachte van Erdoğan daarachter was: Maak de mensen eerst zo arm dat zij afhankelijk van je worden en geef hen vervolgens wat macaroni en kolen als ‘aalmoes’, zodat zij je als tegenprestatie zullen steunen en zij je bovendien onverdiend zullen prijzen om je islamitische vroomheid vanwege het ‘geven van een aalmoes aan de armen’.<img width="400" height="322" align="middle" src="http://media.wereldjournalisten.nl/media/uploads/2014/Soma2.jpg" alt="" /> Zo heeft Erdoğan zijn dictatoriale dynastie opgebouwd en heeft hij staatsbezittingen, geld en privileges ‘weggegeven’ om er aanhang, macht en invloed voor terug te krijgen. Zo heeft hij eigen kringen van trouwe financiers en industriëlen om zich heen gecreëerd, zoals hij ook kringen om zich heen heeft verzameld van trouwe journalisten, kunstenaars, schrijvers, academici, advocaten en vele anderen. Mensen die weigerden tot zijn trouwe aanhang te behoren werden bedreigd, gechanteerd of ‘kapot gemaakt’. Het land wordt onder Erdoğan geregeerd op basis van het principe: Ben je aanhanger van Erdoğan dan ben je een goede burger, ben je geen aanhanger van Erdoğan dan ben je een slechte burger. ‘Slechte’ burgers die geen aanhanger van Erdoğan zijn worden systematisch gediscrimineerd en op verschillende manieren benadeeld. Een burger die geen aanhanger is van Erdoğan zal ook niet zo snel aan een baan komen. Dat gold ook voor de mijnwerkers in Soma. Om in de mijnen te mogen werken moest een ieder van hen zich aanhanger van Erdoğan verklaren, moest hij lid worden van de AKP, de partij van Erdoğan, en moest hij steeds op deze partij gaan stemmen, vertelden arbeiders die de ramp hadden overleefd te kennen.<h3>Privatisering moordend voor de mijnwerkers</h3>Privatisering bracht grote rijkdom, aanhang en macht voor Erdoğan en de zijnen met zich mee, maar daar bleef het niet bij. Privatisering bleek ook een instrument te zijn in de maximalisering van de winsten van de mijnbazen. Bazen die de mijnen in privébezit kregen hoefden zich maar aan weinig regels te houden en hadden nagenoeg vrij spel. Bovendien werden zij door de regering en de daaraan verbonden arbeidsinspectie op allerlei gebied ontzien. Dat gold ook voor de mijnbazen in Soma. Die hadden tot aan de dag van de ramp relatief primitieve productiemethoden en -technieken in gebruik. In de achterliggende jaren hadden zij steeds geweigerd te investeren in moderne productiemethoden en -technieken en de arbeidsomstandigheden te moderniseren. Al die jaren stonden de bazen steeds voor de keuze om óf minder winst te maken, óf de mijnarbeiders aan hun ‘lot’ over te laten, tot de dood erop zou volgen. Door niet de productiemethoden en -technieken te moderniseren en de arbeidsomstandigheden te verbeteren hebben zij feitelijk gekozen voor meer winst en minder mensen. Behoren daarmee alleen de mijnbazen tot de moordenaars? Zeer zeker niet! Tot de moordenaars behoren ook, en wel allereerst, de huidige regering met inbegrip van de desbetreffende ministers en de arbeidsinspecteurs in het bijzonder, de regeringsvoorman Erdoğan als bepalende factor in het geheel, de neoliberale politiek en privatiseringspraktijken van deze regering en het systeem van onderaanneming dat nog steeds door de huidige regering in stand gehouden wordt.<h3>“Erdoğan moordenaar!”, “Regering treed af!”</h3>De arbeiders van de bruinkoolmijnen in Soma kenden de werkelijke moordenaars sinds jaren en zij wisten van hun moorddadigheid. Maar omwille van het behoud van hun baan en inkomen hebben zij altijd noodgedwongen gezwegen. Want zeker ook in het Turkije van vandaag, dat geen werkloosheidsuitkering kent, geldt: geen werk geen geld; geen geld geen eten! Ook niet als je een gezin hebt met opgroeiende kinderen. En geen vader wil dat zijn vrouw en kinderen honger lijden. Dus je houd je mond en je werkt door, zo goed of zo kwaad als het kan. Natuurlijk weet je ook dat het een keer mis zal gaan, daar kilometers onder de grond. Maar je probeert daar niet aan te denken. <img width="400" height="278" align="middle" src="http://media.wereldjournalisten.nl/media/uploads/2014/Soma3.jpg" alt="" /> Na de ramp maakte het voor de mijnarbeiders in Soma niet zo veel meer uit. Ze waren niet bang meer. Alleen nog maar verdrietig. Zij hebben immers tientallen en honderden van hun collega’s dood zien gaan of begraven zien worden. Vele overlevenden hebben hun overleden collega’s zelf naar het graf gedragen. Al dat verdriet veranderde met het verstrijken van de uren in woede. De woede die tot ontploffing kwam toen Erdoğan Soma bezocht, in zijn zwaar gepantserde dienstauto onder begeleiding van zo’n 150 lijfwachten. Zijn auto die door de menigte reed had het zwaar te verduren. De menigte schopte en sloeg er massaal tegenaan. Ondertussen werden er leuzen gescandeerd, waarmee de mensen het onmiddellijke aftreden van Erdoğan en zijn regering eisten. Enkele voorbeelden van gescandeerde leuzen: “Erdoğan moordenaar!”, “Regering treed af!”.<h3>“De dood zit in de natuur van de mijnarbeid”</h3>Alsof het verlies en het verdriet van de mensen niet genoeg was, heeft Erdoğan in de dagen na de mijnramp diverse verklaringen afgelegd, die niet nieuw waren en die hij in het verleden naar aanleiding van andere mijnrampen ook al had afgelegd. De kern van de boodschap in zijn verklaring is dat de dood nu eenmaal in de natuur van de mijnarbeid zit en dat de mens daar niet veel tegen kan doen. Volgens Erdoğan is de dood van iedere mijnarbeider bovendien het onvermijdelijke resultaat van het lot, zoals dat door God is bepaald en voorgeschreven. Na deze verklaringen stuurde de regering een batterij van geestelijken naar Soma met de opdracht de arbeiders die de ramp hebben overleefd en de nabestaanden van de overleden arbeiders uit te leggen dat de boodschap van Erdoğan juist is en dat zij in het lot en in Gods wil zouden moeten berusten. Ook hebben de geestelijken de spot gedreven met de nabestaanden door hen te trachten wijs maken dat de overleden ‘broeders’ ‘door God ontvangen’ zouden zijn en ‘naar het paradijs begeleid’ zullen worden. Is dat alles om te lachen of juist om te huilen? In ieder geval staat vast dat de regering de batterij geestelijken naar Soma stuurde om de verantwoordelijkheid met betrekking tot de ramp en de overledenen die de regering niet op zich wil nemen, naar God door te schuiven. De geestelijken moesten zo de nabestaanden ervan weerhouden de regering verantwoordelijk te stellen voor de dood van hun geliefden en schadevergoeding van de regering te eisen.<h3>Strijd van de mijnwerkers ontwikkelt zich verder</h3>Daar zijn ze echter niet in geslaagd. De bevolking van Soma, onder leiding van de mijnwerkers, is zowel tegen de gewelddadig optredende politiemacht als ook tegen de batterij van de liegende en bedriegende geestelijken in opstand gekomen en eist schadevergoeding en verantwoording van regering, mijnbazen en vakbondsbobo’s. Inmiddels hebben de mijnarbeiders die op de steun van de bevolking van Soma kunnen rekenen het regionaal bestuur van de bij vakcentrale Türk-İş aangesloten vakbond Maden-İş tot aftreden gedwongen omdat dit bestuur de arbeiders had verraden door met de mijnbazen en de regering te heulen. De strijd van de mijnarbeiders is zich momenteel verder aan het ontwikkelen. Nu al kan vastgesteld worden dat die strijd op groeiende steun en solidariteit uit het hele land en ook vanuit het buitenland kan rekenen.

↧

AMV's niet langer in detentiecentra

June 1, 2014, 9:54 pm

≫ Next: Online petitie voor staatlozen

≪ Previous: De massamoord op mijnwerkers in Soma

In deze nieuwe, ruim opgezette locatie in Zeist kunnen kinderen en ouders vrij bewegen op het terrein. Ze verblijven in woonpaviljoens, waar het gezinsleven en de privacy geëerbiedigd worden. Zo kunnen de paviljoens bijvoorbeeld van binnenuit afgesloten worden en mensen kunnen  zelf koken. Ook komt er een voorzieningencentrum met onder meer een winkelvoorziening, een buitenspeelruimte en internetfaciliteiten. De locatie zal afgesloten zijn om het risico op onttrekking en daarmee het verdwijnen in de illegaliteit, te beperken. Hierbij zal de omheining door het groen goeddeels worden onttrokken aan het zicht van de bewoners. Het verblijf zal gericht zijn op werken aan terugkeer, dan wel nader onderzoek voor diegenen die een asielvraag hebben ingediend. Teeven hoopt de nieuwe locatie in het eerste kwartaal van 2015 in gebruik te kunnen nemen. De staatssecretaris beloofde eind januari aan de Kamer om alternatieven voor bewaring van minderjarige kinderen te onderzoeken. Met deze brief doet hij die belofte gestand. Uitgangspunt zal zijn dat de kinderen samen met hun ouder(s) op een veilige en zo goed mogelijke manier op deze locatie zullen verblijven. Daarbij zal hun verblijf zo kort mogelijk zijn en bovendien zonder celbeleving. Zo zullen de medewerkers op de nieuwe locatie geen uniform dragen, en zijn de wooneenheden niet afgesloten met celdeuren. De staatssecretaris heeft verschillende mogelijkheden onderzocht. Belangrijk hierbij was het bieden van een zo kindvriendelijk mogelijke omgeving, het beperken van de risico’s op kindersmokkel of mensenhandel, het voorkomen van verdwijning in de illegaliteit en de invulling van het grenstoezicht. Verder is gekeken naar de juridische aspecten, een inschatting van de kosten en de uitvoerbaarheid. Ook is gekeken naar de situatie in andere landen, waarbij een werkbezoek gebracht is aan Zweden.<h3>Nieuwe screening</h3>Naast de nieuwe locatie wil Teeven al vanaf september dit jaar ook een nieuwe screening aan de buitengrens invoeren. Hiermee wil hij grensdetentie voor gezinnen met minderjarige kinderen nog meer een ultimum remedium laten zijn. Nu geldt nog als uitgangspunt dat een gezin dat niet voldoet aan de formele gronden om toegang tot Nederland te krijgen (zoals een paspoort of een visum), in grensdetentie wordt geplaatst. Vanaf september wil Teeven een screening invoeren indien deze gezinnen een asielaanvraag willen doen. Hierbij kijken de Koninklijke Marechaussee en de IND naar redenen om de toegang te weigeren, zoals een ongeloofwaardige familieband of vermoedens van kindersmokkel. Mocht er van dergelijke redenen geen sprake zijn, wordt het gezin naar de opvanglocatie in Ter Apel overgebracht om de asielprocedure te doorlopen. Als er inderdaad sprake blijkt van een vermoeden van kinderhandel of mensensmokkel, dan wordt de volwassene in grensdetentie geplaatst en het kind (tijdelijk) onder voogdij geplaatst. Als het gezin om andere reden de toegang tot Nederland wordt geweigerd, wordt het overgebracht naar de nieuwe locatie. De verwachting is echter dat veruit de meeste gezinnen na screening in een open asielzoekerscentrum kunnen worden geplaatst. <a target="_blank" class="publication" href="http://www.rijksoverheid.nl/documenten-en-publicaties/kamerstukken/2014/05/28/brief-tweede-kamer-invoering-screening-en-nieuwe-locatie-voor-kinderen.html"> Download Brief Tweede Kamer Invoering screening en nieuwe locatie voor kinderen</a>

↧

Online petitie voor staatlozen

June 1, 2014, 9:54 pm

≫ Next: Vraagtekens bij voordracht Nationale Ombudsman

≪ Previous: AMV's niet langer in detentiecentra

Onderzoek toont aan dat deze ‘spoken voor de wet’ zeer kwetsbaar zijn voor schending van fundamentele mensenrechten, wat varieert van gebrek aan eerste levensbehoeften tot uitzichtloze vreemdelingen-bewaring. Het European Network on Statelessness, waarin 53 organisaties en experts samenwerken, publiceerde vandaag een <a href="http://www.statelessness.eu/act-now-on-statelessness" target="_blank">online petitie</a>. De petitie roept Europese leiders op staatlozen te beschermen door ratificatie van de VN Staatloosheid Conventie en door adequate procedures in te stellen om staatlozen te beschermen en een wettelijke status te geven. “Ook Nederland zou een vaststellingsprocedure voor staatloosheid moeten hebben, zoals die in landen als Spanje, Frankrijk of het Verenigd Koninkrijk” aldus Laura van Waas, manager van het Statelessness Program van Tilburg University. “Zonder procedure kunnen we simpelweg niet garanderen dat staatlozen de rechten kunnen uitoefenen die ze genieten op basis van de verdragsverplichtingen van Nederland.” Dat is ook de conclusie van verschillende onderzoeksrapporten naar het Nederlands staatlozenbeleid – meest recentelijk die van de <a href="http://www.acvz.org/publicaties/Advies_39-WEB-DEF.pdf" target="_blank">Adviescommissie voor Vreemdelingenzaken</a>. In de video hieronder vertelt Thai Ha uit Bergen op Zoom over de gevolgen van staatloosheid. Ook zij zit in limbo: ze heeft een verblijfsvergunning en voldoet aan alle voorwaarden voor verkrijging van de Nederlandse nationaliteit, maar kan zich niet laten naturaliseren omdat ze verplicht is documenten te overhandigen waar ze als staatloze niet over beschikt. Staatloosheid betekent voor haar onzekerheid over de toekomst, bijvoorbeeld als het gaat om haar loopbaan.<iframe width="480" height="270" frameborder="0" src="//www.youtube.com/embed/o9EhPr3ETXw" allowfullscreen=""></iframe>Andere getuigenverslagen zijn te vinden op de <a href="http://www.statelessness.eu/" target="_blank">website van ENS</a>.<h3>Meer actie</h3>De publicatie van de petitie valt samen met de 60e verjaardag van de VN Staatloosheid Conventie uit 1954 en maakt deel uit van een grotere campagne, die op 14 oktober uitmondt in een Europese actiedag. Op deze verjaardag van Hannah Arendt zal de petitie worden aangeboden aan Europese leiders. Van 15-17 september vindt in Den Haag het eerste <a href="http://www.tilburguniversity.edu/research/institutes-and-research-groups/statelessness/news/forum/" target="_blank">Global Forum on Statelessness</a> plaats.

↧