<p>De afgelopen jaren is, mede onder invloed van Turkse zelforganisaties en politici, een maatschappelijk debat ontstaan over verontrustende ontwikkelingen in de maatschappelijke positie van Turkse Nederlanders, variërend van sociaaleconomische achterstand en terugtrekking in de Turkse (geloofs)- gemeenschap tot oververtegenwoordiging in criminaliteitscijfers en toenemend risico op radicalisering. <br />
In het rapport van Staring en Geelhoed staat de vraag centraal of het zorgelijke beeld over de maatschappelijke ontwikkelingen van Turkse Nederlanders in de Nederlandse samenleving in relatie tot risico’s op criminaliteit en radicalisering terecht is.</p><h3>Onderzoek</h3><p>Op basis van een systematische literatuuranalyse en uitgebreide interviews met 73 Turks-Nederlandse jongeren en 27 deskundigen verkregen de onderzoekers inzicht in de maatschappelijke ontwikkelingen van Turkse Nederlanders. Op uiteenlopende terreinen als onderwijs, arbeid, huisvesting, sociale contacten, identificatie, religie en politiek, criminaliteit en radicalisering zijn gegevens verzameld. <br />
De literatuurstudie laat positieve ontwikkelingen zien: Turkse Nederlanders zijn hun achterstanden ten opzichte van autochtone Nederlanders op verschillende terreinen aan het inlopen. Tegelijkertijd is op alle terreinen (nog) sprake van een achterstand ten opzichte van autochtone Nederlanders. Een factor die prominent in de literatuur naar voren komt en ook in de interviews sterk wordt benadrukt, betreft (percepties van) sociale uitsluiting en discriminatie. Dergelijke ervaringen zouden niet alleen de sociaaleconomische positie van Turks-Nederlandse jongeren negatief beïnvloeden, maar mogelijk ook een belemmering vormen bij de sociaal-culturele integratie van Turkse Nederlanders.</p><h3>Criminaliteit en radicalisering</h3><p>De literatuurstudie laat zien dat Turkse Nederlanders weliswaar oververtegenwoordigd zijn in de geregistreerde criminaliteitscijfers, maar dat er ook dat sprake is van een dalende trend. Ook raken Turks-Nederlandse jongeren minder vaak bij criminaliteit betrokken dan andere traditionele migrantengroepen en radicaliseren ze zelden in sterke mate. De reden moet volgens Staring en Geelhoed gezocht worden in de ruimte die de Turkse (seculiere) islam biedt voor een pragmatische en individuele geloofsbeleving, de interne nadruk op opwaartse sociale mobiliteit en de relatief sterke participatie van Turkse-Nederlanders in politieke zelforganisaties en de gemeentelijke politiek. <br />
Daarnaast draagt de sterke interne gerichtheid en de hechtheid van Turks-Nederlandse gemeenschappen bij aan een positievere zelfidentiteit en een vermindering van gevoelens van uitsluiting en discriminatie. De identificatie van sommige geïnterviewde jongeren met als radicaal aangemerkte organisaties lijkt daarbij eerder het markeren van de eigen identiteit te dienen, dan dat dit een uiting is van radicalisering of extremisme. <br />
Uit het onderzoek van Staring en Geelhoed komt het beeld naar voren van Turks-Nederlandse jongeren die zich conformeren aan en vereenzelvigen met de in de Nederlandse samenleving gedefinieerde doelen en geïnstitutionaliseerde middelen. Daarmee lijken de Turks-Nederlandse jongeren meer op hun autochtone leeftijdsgenoten dan zij en de Nederlandse samenleving zich wellicht realiseren. <br />
Het onderzoek wordt gepubliceerd bij Boom Lemma en is te downloaden via <a target="_blank" href="http://www.wodc.nl">http://www.wodc.nl</a></p><p> </p>
↧