<h3>Latente ideeën</h3><p>Laarman onderzocht het taalgebruik ten aanzien van postkoloniale migranten in de naoorlogse periode tot 2005. Hiervoor analyseerde ze ruim 7.000 krantenartikelen, Kamerdebatten en televisieprogramma’s. Laarman: ‘Naast argumenten zijn ook de gebruikte metaforen heel belangrijk. Ze geven duidelijkheid over latente, ingesleten ideeën – zoals wie er wel en niet bij de Nederlandse natie horen - die niet hardop worden uitgesproken. Maar ze vormen wel een rechtvaardiging voor beleid of beleidsverandering.’</p><h3>Sneller geaccepteerd</h3><p>Door het koloniale verleden werden Indische Nederlanders, Molukkers, Surinamers en Antillianen gemakkelijker toegelaten dan bijvoorbeeld Marokkanen. De associaties van politici, lobbyisten en journalisten leverden voor de postkoloniale migranten zowel voor-als nadelen op, stelt Laarman. ‘Koloniale onderdanen waren eeuwenlang uitgesloten van macht met behulp van negatieve beelden en retorieken en deze gebruikte men ook in het naoorlogse debat.’ Zo werd de inheemse bevolking in Indië als kinderlijk neergezet, over wie het koloniale gezag heerste als een opvoedende vader. ‘Het interessante is dat dit beeld na de migratie naar Nederland ging gelden voor de Indische Nederlanders, een heel andere groep.’</p><h3>Kinderen van ons volk</h3><p>De familiemetafoor had voor Indische Nederlanders ook voordelen. In kranten die waren gelieerd aan confessionele partijen stonden zinnen als: ‘De kinderen van ons volk’ en ‘Onze broeders komen thuis’, ook al waren de meesten nog nooit in Nederland geweest. Laarman: ‘Hiermee werd benadrukt dat Indische Nederlanders bij de Nederlandse natie hoorden.’ De warme woorden waren ingegeven door een actieve lobbygroep voor Indische Nederlanders die uitgebreid aan het woord kwam in de media.</p><h3>Gasten</h3><p>Molukkers daarentegen werden door journalisten en politici meestal vergeleken met ‘gasten’ en niet met familie. Molukse soldaten waren na de dekolonisatie van Nederlands-Indië – tijdelijk dacht men toen – naar Nederland gehaald. Laarman: ‘Enerzijds bevestigt de term gasten het positieve beeld als gastvrije natie, maar de metafoor benadrukt ook de tijdelijkheid van het verblijf en hun uitsluiting van de Nederlandse familie.’</p><h3>Watermetafoor</h3><p><img width="220" hspace="4" height="214" align="right" src="http://media.wereldjournalisten.nl/media/uploads/2013/2_Laarman_Oude_onbekenden.jpg" alt="" />De watermetafoor is vaak gebruikt door kritische politici en journalisten, bijvoorbeeld toen veel Surinamers en Antillianen naar Nederland kwamen: ‘Nederland wordt overspoeld door golven migranten’ en ‘het migratiebeleid is lek’.<br />
Laarman: ‘Uitspraken als deze creëren een gevoel van dreiging. Dat haalt het persoonlijke verhaal van de migrant weg: het gaat immers niet meer om personen maar om golven en van golven kun je makkelijker zeggen dat ze moeten worden tegengehouden aan de grens.’</p><h3>Invasie</h3><p>In het migratiedebat over Antillianen gebruikten criticasters vaak onvriendelijk of zelfs militante metaforen. Antillianen in de Bijlmer werden beschreven als een vreemde legermacht die de Bijlmer had veroverd. Laarman: ‘Met oorlogsmetaforen werd het directe optreden van politici en justitie tegen Antillianen gerechtvaardigd. Want een invasie kun je niet over je kant laten gaan.’</p><p> </p><p> </p><div class="kader-rechts"><p>Charlotte laarman Laarman promoveerde op 27 juni op "Oude onbekenden. Het politieke en publieke debat over postkoloniale migranten in Nederland, 1945-2005"</p><p>De publicatie "Oude onbekenden. Het politieke en publieke debat over postkoloniale migranten in Nederland, 1945-2005 " wordt uitgegeven door uitgeverij Verloren en kost €29 (ISBN: 9789087043711)</p></div><p> </p><p> </p><p> </p><p> </p><p> </p><p> </p><p> </p><p> </p><p> </p>
↧