<p>Vrij vertaald betekent de titel van het boek: 'planter op het rauwe platteland'. Het denken en maatschappelijk handelen van Martinus Arion worden door zijn tijdgenoten dan ook als “onalledaags” en “niet onomstreden” omschreven. Als creolist schuwde hij bijvoorbeeld het debat met zijn Britse evenknie, Derek Bickerton, niet. Als directeur van het Antilliaans Instituut voor Linguïstiek was Martinus Arion ook vaak verwikkeld in felle discussies rondom het invoeren van het Papiaments in het onderwijssysteem op Curaçao.<br />
Het boekwerk omvat bijdragen van zowel vrienden als ex-collega’s, die vanuit verschillende perspectieven het leven en werk van deze bevlogen Curaçaoënaar belichten. De bijdragen zijn afkomstig uit de landen waar Martinus Arion heeft gewoond en gewerkt en uit de gebieden waar de invloed van de auteur zich uitstrekt. “Ook na zijn dood worden de ideeën en visies van de auteur uitgedragen door zijn scholen, die mede op basis van de gedachten van Erasmus zijn opgericht”, aldus dr. Liesbeth Echteld, decaan aan de University of Curaçao en lid van de vierkoppige redactie van de bundel.</p><h3>Stemmen uit Afrika</h3><p>Al in de laatste klas van de basisschool kreeg Frank Efraim Martinus Arion (* Curaçao, 1936) zijn eerste literaire prijs: de Neerlandia prijs.<br />
In 1955 vertrok hij naar Nederland om Nederlandse Taal en Letterkunde aan de Universiteit Leiden te gaan studeren. In zijn studententijd schreef hij met veel regelmaat artikelen en gedichten. Zijn eerste in 1957 gepubliceerde gedichtenbundel getiteld: 'Stemmen uit Afrika', leverde hem veel lof in de Nederlandse literaire wereld. Hiernaast was Martinus Arion ook correspondent voor het Curaçaose dagblad Amigoe en hield hij vaak radiolezingen voor de inmiddels opgeheven Caribische redactie van de Wereldomroep.<br /> Na zijn studie kort te hebben afgebroken, haalde Martinus Arion in 1971 alsnog zijn doctoraalexamen, waarna hij werkzaam was bij het Instituut voor Neerlandistiek van de Universiteit van Amsterdam. Met zijn eerste roman 'Dubbelspel' (1973) behaalde Martinus Arion veel succes. Het geldbedrag dat hij met de Van der Hoogt-prijs 1974 won, stelde hij ter beschikking van een onderwerp dat hem nauw aan het hart lag: de bestrijding van apartheid in Zuid-Afrika. Hiernaast legde hij in deze periode zich ook toe op het bij elkaar brengen van de Antilliaanse gemeenschap in Nederland. Zo richtte Martinus Arion in 1972, met behulp van oud-burgemeester Van Tijn, een Caribisch Centrum in de Bijlmer op en was hij ook voorzitter van het Antilliaans Contactcentrum. In 1975 emigreerde hij naar Suriname en werd hij aangesteld bij het Instituut voor de Opleiding van Leraren.</p><h3>Pleitbezorger</h3><p>Na de coup van Bouterse in 1980, keerde de inmiddels getrouwde Martinus Arion terug naar Curaçao. Eenmaal voorgoed op het eiland richtte Martinus Arion zich, nu als directeur van het Antilliaans Instituut voor Linguïstiek, op de standaardisering van de Papiamentse taal. Hij kan gerust gezien worden als een van de pleitbezorgers voor de invoering van het Papiaments in het onderwijs op het eiland – getuige de eerste door hem in 1987 gestichte Papiamentstalige basisschool op het eiland. <br />
In 1996 promoveerde Martinus Arion op een proefschrift over de oorsprong van het Papiamentu, getiteld: 'The Kiss of a Slave; Papiamentu’s West-African Connections'. Vanaf 2008 was hij emiritus hoogleraar verbonden aan de University of Curaçao.</p><div style="padding: 5px; background-color: rgb(221, 221, 221);">Titel: 'Frank Martinus Arion: plantadó den kunuku kurú' (liber amicorum).<br />
Redactie: Martha Dijkhoff, Liesbeth Echteld, Wim Rutgers en Ronnie Severing.<br />
ISBN: 978 99 9046 095 7.<br />
Uitgegeven door: de University of Curaçao in samenwerking met Uitgeverij Caribpublishing. <br />
Prijs: ANG 45.00 (+/- € 22.50).</div><p> </p>
↧