<h3>Eugènie Herlaar | Jaren 60, 70 en 80</h3><p>Reeds op haar vierde klonk de stem van Eugènie Hendrika Cornelia Herlaar (* Curaçao, 1939) op de Curaçaose radio. Herlaar werd geboren uit een Curaçaose vader en een Nederlandse moeder en spendeerde haar eerste 8 levensjaren op het eiland. Hierna verhuisde het gezin in 1947 naar Nederland. Haar vader, die als chef in dienst van Shell was geweest, ging op dat moment met pensioen en het gezin kwam terecht in het Gelderse Ede.<br />
Volgens eigen zeggen heeft Herlaar een buitengewoon goede jeugd gehad in Gelderland, al werd ze soms op de basisschool gepest vanwege haar getinte huidskleur. “Ik ben opgebracht in een no-nonsense omgeving. Dit heeft me altijd geholpen om met moeilijkheden om te gaan”.<br />
De doorbraak van Eugènie Herlaar kwam in 1965 toen ze in dienst trad van de Nederlandse Televisie Stichting (NTS), de voorloper van de Nederlandse Omroep Stichting (NOS). Hiervoor had ze al drie jaar ervaring opgedaan bij de Radio Nederland Wereldomroep (tegenwoordig: RNW Media) maar ze werkte ook op deeltijdbasis voor de NTS, waar ze op een gegeven moment de kans kreeg om het tv-nieuws buiten beeld te lezen. “Aangezien voor het eerst een vrouwelijke stem op het nieuws te horen was, heeft dit voor de nodige consternatie gezorgd. Hierdoor ben ik door de toenmalige directie van de Wereldomroep op het matje geroepen en besloot kort hierna om permanent over te stappen naar de NTS”, aldus Herlaar.<br /><object width="430" height="332" id="ep9377" data="http://getembedplus.com/embedplus.swf" type="application/x-shockwave-flash"><param name="movie" value="http://getembedplus.com/embedplus.swf" /><param name="quality" value="high" /><param name="wmode" value="transparent" /><param name="allowscriptaccess" value="always" /><param name="allowFullScreen" value="true" /><param value="ytid=iPaEfdUD-BM&width=430&height=300&start=129&stop=&hd=1&autoplay=0&react=1&chapters=&notes=" name="flashvars" /> <iframe width="430" height="300" frameborder="0" allowfullscreen="" src="http://www.youtube.com/embed/iPaEfdUD-BM?fs=1&start=129&vq=hd720" title="YouTube video player" class="cantembedplus"></iframe> </object> <!--[if lte IE 6]> <style type="text/css">.cantembedplus{display:none;}</style><![endif]--> Hiermee werd ze niet alleen de eerste vrouwelijke omroepster in Nederland maar ook de eerste gekleurde. Herlaar zegt hierover zelf: “Tv was toen ik in 1965 in beeld verscheen alleen nog zwart-wit. Door de belichting van toen viel de huidskleur niet zo op. Bovendien was het feit dat ik vrouw was veel interessanter voor de media dan mijn huidskleur”. De NTS gaf Herlaar overigens de kans om in beeld te zijn op voorwaarde dat het Nederlandse publiek positief op haar verschijning zou reageren. Het publiek bleek laaiend enthousiast te zijn. “Ik ben heel lang overspoeld met bloemen, chocola en huwelijksaanzoeken”, zegt een lachende Herlaar.</p><h3>De man moest zijn kwaadheid kwijt</h3><p>Eugènie Herlaar heeft zich nooit, vanwege haar afkomst, buitengesloten gevoeld in het Nederlandse medialandschap van toen maar ook niet in haar overige werkkringen. Ze schrijft dit deels toe aan het feit dat ze accentloos Nederlands spreekt. “Ik heb maar één keer een boze brief gehad van een gefrustreerde kijker. Dit was na de treinkaping bij Wijster in 1975. Hij vond dat ik maar terug moest naar ‘mijn apenland’. Hij dacht kennelijk dat ik uit de Molukken kwam. Ik heb me daar niets van aangetrokken: de man moest zijn kwaadheid kwijt”. <br />
Herlaar beaamt het feit dat er momenteel niet zoveel donkere vrouwen in beeld zijn op de Nederlandse televisie maar wijt dit niet alleen aan de omroepen. Ze is ervan overtuigd dat mensen - ongeacht hun afkomst - moeten opkomen voor het werk dat ze aanspreekt. “Niet denken dat je door je huidskleur niet wordt aangenomen. Natuurlijk gaat het wel om je kwaliteiten: kijk bijvoorbeeld naar Noraly Beyer”.</p><h3>Anton de Bies | Anno nu</h3><p><img width="178" height="154" align="left" alt="" src="http://media.wereldjournalisten.nl/media/uploads/2016/Bies.gif" />Als kind droomde Stephan Anton de Bies (*Curaçao, 1991) er al van om ooit acteur te worden en in de voetsporen van zijn idool Will Smith te treden. Op zijn 17de schreef hij zich in op het Curaçao Talent & Showbizz College waar hem de basisbeginselen van acteren zijn bijgebracht. Na zich in 2010 in Nederland te hebben gevestigd, werd hij toegelaten tot het voorbereidingsjaar van de theatergroep De Nieuw Amsterdam (DNA). Na een jaar deed hij auditie op De Theaterschool (Amsterdam) en de Toneelacademie in Maastricht. Hij werd op beide instellingen afgewezen maar ging niet bij de pakken neerzitten. Hij kon meteen aan een opleiding aan de MBO Theaterschool (Rotterdam) beginnen en rondde deze studie - vanwege buitengewone prestaties - versneld af. Drie jaar na dato trotseerde hij wederom de ‘gevreesde’ auditie op de Toneelacademie Maastricht. Van de ruim 500 gegadigden die dat jaar auditie op een van Nederlands bekendste toneelscholen auditie deden, behoorde de Bies, als eerste Curaçaoënaar, tot de lucky few die werd toegelaten. “Ik moest mezelf intensief voorbereiden: taal- en cultuurverschillen waren de twee grootste barrières”, aldus de Bies. “Ik heb mij verdiept in de Nederlandse cultuur, de taal geleerd en ik werk nog steeds aan het accent”. De Bies beschrijft de periode voorafgaande aan de audities als erg zwaar. Heimwee, frustratie, noeste arbeid en fysieke pijn waren aan de orde van de dag. “Maar ik ben een vechter en put kracht uit mijn geloof”.</p><h3>Code Culturele Diversiteit</h3><p>Naar aanleiding van alle commotie die dit jaar aan de vooravond van de Academy Awards ontstond, gaf de in Amsterdam wonende Britse filmregisseur, Steve McQueen, in een interview met een Nederlandse krant aan zich niet te verbazen dat geen enkele zwarte acteur, actrice of regisseur voor het tweede opeenvolgende jaar voor een Oscar genomineerd was. Volgens McQueen zijn er sowieso niet veel mogelijkheden voor zwarte of gekleurde acteurs. Anton de Bies onderschrijft de uitspraken van McQueen: “De mogelijkheden in Nederland zijn ook beperkt. Ik maak het mee als acteur: wanneer een gekleurde acteur in een film zit, moet dit meteen verantwoord worden. Ik denk dat het probleem bij de makers en zeker bij de schrijvers zit”. Volgens de Bies kan een ommekeer gemaakt worden onder andere als Nederlandse schrijvers en makers gevolg beginnen te geven aan de <a target="_blank" href="http://codeculturelediversiteit.com/">‘Code Culturele Diversiteit’</a>. “Het Nederlands Filmfonds wil meer diversiteit terug zien in filmproducties. Dit is een goed teken want stilstand is achteruitgang. We hebben allemaal verschillende kwaliteiten en men moet beoordeeld worden op kwaliteit en niet op kleur”.<br />
Zelf heeft Anton de Bies al twee gewichtige hoofdrollen in Nederlandse producties op zijn naam weten te schrijven, waaronder titelrollen in het televisiedrama ‘Mi Kulpa’ en de korte film ‘Dos Santos’.</p><p><iframe width="490" height="276" frameborder="0" allowfullscreen="" src="https://www.youtube.com/embed/FegVUOQ9wa4"></iframe></p><p>Beide producties zijn op het Nederlands Film Festival vertoond terwijl ‘Dos Santos’ zelfs voor een Gouden Kalf in de NFF Debuut Competitie genomineerd was.<br />
De opkomende acteur laat weten zich volledig op z’n plek te voelen in zijn huidige opleiding. “De studie is zwaar, maar ik geniet enorm en leer ongelofelijk veel. Ik word echt met alles geconfronteerd. Wanneer ik afgestudeerd ben, hoop ik dat diversiteit in de media- en cultuursector vanzelfsprekend zijn, en dat ik als acteur hier een steentje aan bij mag dragen”.</p>
↧