<h3> </h3><h3>Sociaal culturele afstand</h3><p>Het SCP onderzoek ‘Werelden van verschil' richt zich op de vraag of substantiële aantallen migranten op grote afstand zijn komen te staan van de ‘mainstream’ van de Nederlandse samenleving. <br />
Belangrijkste conclusies zijn:</p><p> </p><ul><li>20% van de Turkse en 15% van de Marokkaanse Nederlanders zijn overwegend op de herkomstgroep georiënteerd en weinig op Nederland en hebben vooral contacten in eigen kring. </li><li>Ongeveer de helft van de Turkse en Marokkaanse Nederlanders voelt zich overwegend Turks of Marokkaans en gaat vaak om met personen uit de herkomstgroep. Zij voelen zich geen of in geringe mate Nederlander. Wel is er frequent sociaal contact met autochtone Nederlanders. Ze zijn relatief vaak negatief over autochtone Nederlanders en het maatschappelijk klimaat ten aanzien van migrantengroepen.</li><li>Veruit het grootste deel (>90%) van de Turkse en Marokkaanse Nederlanders heeft geen begrip voor jongeren die uitreizen om voor IS te strijden of voor personen die geweld gebruiken voor hun geloof. </li><li>Ook onder jongeren heeft de overgrote meerderheid geen begrip voor IS en religieus geïnspireerd geweld, maar zij hebben wel meer begrip dan oudere herkomstgenoten. </li><li>Onder jongeren van Turkse en Marokkaanse komaf leeft een sterk en breed gedeeld gevoel van uitsluiting. Jongeren voelen zich apart gezet: ze worden niet als individuele burger gezien, maar alleen als lid van een migrantengroep en als moslim. </li><li>Onder deze jongeren leeft ook een wantrouwen tegenover de Nederlandse media, de landelijke politiek en de politie. Dit draagt bij aan het gevoel geen onderdeel te zijn van de Nederlandse samenleving. </li></ul><h3>Mate van afstand</h3><p>In het onderzoek worden zeven verschillende categorieën van ‘sociaal-culturele afstand’ beschreven, waarvan vier uitvoerig: <br /><br /><strong>Segregatie en etnische isolatie: groepen op afstand </strong><br />
De categorie <u>segregatie</u> past goed in het profiel van een groep op afstand: de sociale, emotionele en culturele afstand tot de Nederlandse samenleving is groot. Er zijn wel hechte sociale en emotionele banden met de herkomstgroep. Het segregatie-type zien we hoofdzakelijk terug bij de Marokkaanse (15%) en Turkse Nederlanders (20%). De segregatie-categorie komt bij Antilliaanse en Surinaamse Nederlanders veel minder voor (respectievelijk 4 en 3%). Ook de <u>etnische isolatiecategorie</u> staat op afstand van de Nederlandse samenleving, maar zij hebben eveneens weinig sociale banden met herkomstgroep. Deze categorie is relatief klein in de vier onderzochte groepen (4 tot 7%). <br /> <br /><strong>Gematigde segregatie: focus op herkomstgroep, maar ook contacten met autochtone Nederlanders</strong> <br />
Ongeveer de helft van de Turkse en Marokkaanse Nederlanders valt in de categorie <u>gematigde segregatie</u>. In de contacten en identificatie ligt het zwaartepunt op de herkomstgroep, maar men onderhoudt wel contacten met autochtone Nederlanders. Deze categorie scoort op het gebied van welzijn relatief goed, maar lijkt wat betreft de negatieve beeldvorming over autochtone <br />
Nederlanders op de twee groepen op verste afstand. Ook voelen personen uit deze categorie zich weinig geaccepteerd en is het vertrouwen in instituties beperkt.</p><p><br /><strong>Weinig Turkse en Marokkaanse Nederlanders in de assimilatie-categorie</strong> <br />
Er zijn nauwelijks Turkse en Marokkaanse Nederlanders die behoren tot de <u>assimilatie-categorie:</u> deze kenmerkt zich door een beperkte sociale, culturele en emotionele afstand tot de Nederlandse samenleving en een geringe inbedding in de herkomstgroep. Bij de andere twee grote migrantengroepen is dit anders: ongeveer één op de vijf Surinaamse Nederlanders en één op de vier Antilliaanse Nederlanders behoren tot de assimilatie-categorie.</p><h3>Jongeren</h3><p>Veel aandacht in het rapport gaat naar jongeren: De Turks- en Marokkaans-Nederlandse jongeren die deelnamen aan het kwalitatieve onderzoek doen vaak denken aan de categorie ‘gematigde segregatie’. Zij hebben relaties met autochtone Nederlanders, maar hun inbedding in de herkomstgroep is sterk, zowel wat identificatie als contacten betreft. Kenmerkend voor Marokkaanse en Turkse jongeren is dat ze zich ‘van alles’ voelen: ze hebben meerdere identiteiten tegelijkertijd. Ze zijn Marokkaans of Turks, ze zijn Nederlands, ze zijn inwoner van een stad en ze zijn moslim. Het geloof is bij veel jongeren een belangrijk onderdeel van de identiteit. Een belangrijk deel van hen voelt zich in de eerste plaats moslim; dit is voor velen de identiteit ‘op nummer 1’. <br /> <br />
Veel jongeren hebben het gevoel dat ze in Nederland systematisch op afstand worden gezet, als afwijkend worden gezien en anders worden behandeld. Een breed gedeeld gevoel is dat ze zich extra moeten bewijzen. Migrantenjongeren krijgen zo het gevoel dat ze zichzelf niet als Nederlander mógen beschouwen, omdat ze door de omgeving overwegend als Marokkaan of Turk of als moslim worden gezien. Ze worden in hun ogen niet als burger gezien, maar alleen als lid van een migranten- of religieuze groep, ook in situaties waarvoor deze achtergrond niet relevant is, zoals tijdens sollicitaties. <br />
De jongeren in dit onderzoek zijn vaak van mening dat de identificatie met de herkomstgroep en met het geloof gedurende hun levensloop sterker is geworden. Dat heeft te maken met veranderingen in levensfase: men heeft door werk en gezin minder tijd voor brede sociale netwerken, waardoor men kiest voor contacten die hen het meest nabij zijn. Verder noemen jongeren het ongunstige klimaat ten aanzien van migrantengroepen en moslims als een belangrijke reden voor de toegenomen identificatie met de herkomstgroep en het geloof.</p><h3>Houding tegenover Jihadisme</h3><p>Het merendeel van de Turkse en Marokkaanse Nederlanders (>90%) heeft geen begrip voor uitreizigers of religieus geweld. Er is meer begrip voor uitreizigers dan voor mensen die gewelddaden begaan voor hun geloof. Het begrip is het grootst onder jongeren: 1 op 7 Turkse jongeren en 1 op 9 Marokkaanse jongeren zegt begrip te hebben voor religieus geweld. Het gaat hier in de meeste gevallen om een beperkte mate van begrip: het aandeel jongeren dat zegt veel begrip te hebben voor religieus geweld is relatief klein (respectievelijk 1 en 2%). <br />
Ook uit de verdiepende gesprekken blijkt dat jongeren over het algemeen hun afschuw en afkeuring uitspreken over het door IS gepleegde geweld. Toch zijn opvattingen over religieus geweld en over bewegingen zoals IS niet los te zien van een referentiekader dat door de netwerken van jongeren en hun religieuze en nationale identiteit wordt gevoed. Onder de geïnterviewde jongeren bestaat een breed en diepgevoelde overtuiging dat er in Nederland en in het westen met twee maten wordt gemeten, en altijd in het nadeel van moslims. Aan de ene kant wordt geweld veroordeeld, hebben jongeren weinig op met het uitreizen van jihadi’s en de opkomst van IS. Aan de andere kant plaatsen ze kanttekeningen bij de beelden die het Westen heeft en beargumenteren ze waar het geweld vandaan komt. In de ogen van een aantal jongeren is IS het plaatselijke antwoord op Assad.</p><div style="float: right; width: 250px; padding: 5px; background-color: rgb(244, 234, 222); margin-left: 10px;">SCP-publicatie 2015-31, Werelden van verschil. Over de sociaal-culturele afstand en positie van migrantengroepen in Nederland, <br />
Willem Huijnk, Jaco Dagevos, Mérove Gijsberts en Iris Andriessen (red.). Den Haag, Sociaal en Cultureel Planbureau, december 2015, ISBN 978 90 377 0767 0, prijs €44,50. <br /><br />
De publicatie is verkrijgbaar bij de (internet)boekhandel of <a target="_blank" href="http://www.scp.nl/dsresource?objectid=39440&type=org">gratis te downloaden</a> via de website: www.scp.nl.</div><p> </p><p> </p><p> </p><p> </p><p> </p><p> </p><p> </p><p> </p><p> </p>
↧